‘Ik heb geen herinneringen aan mijn kinderjaren,’ schrijft Georges Perec in W of de jeugdherinnering. Toch onderneemt hij vervolgens een poging om aan de hand van ‘vergeelde foto’s, schaarse getuigenissen en futiele documenten’ datgene op te roepen wat hij al te lang het onherroepelijke had genoemd: ‘dat wat was, wat ophield, wat afgesloten werd; wat ongetwijfeld was om nu niet meer te zijn, maar wat ook was opdat ik nog zou zijn’. In twee parallel aan elkaar lopende verhalen (h...

Georges Perec, ernstig getraumatiseerd door het verdwijnen van zijn ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog, onderging tijdens zijn leven diverse psychoanalytische behandelingen. Het verklaart iets van het belang dat hij hechtte aan de dromen die hij tussen mei 1968 en augustus 1972 noteerde in zijn dagboek, ook om in het reine te komen met een stukgelopen liefde. Perec kwam al doende een nieuwe manier van schrijven op het spoor, die een verontrustende intensiteit had.De gefragmenteerde grondst...