Een groot aantal teksten in Elias Canetti's omvangrijke nalatenschap (meer dan tienduizend handgeschreven bladzijden) staat in het teken van een levenslange obsessie: de dood. Dit boek, dat hij zelf niet heeft kunnen voltooien, geeft een zeer compleet beeld van zijn denken over dit thema.Canetti, die zichzelf als 'doodsvijand' typeerde, ondernam talrijke pogingen om de dood met zijn antropologische methode te omsingelen. Hij las schrijvers, filosofen en wetenschappers, verzamelde sprookjes, ...

Het derde deel van Canetti’s beroemde autobiografische trilogie, na De behouden tong en De fakkel in het oor.

‘Het ogenspel heeft dezelfde duistere kracht als zijn voorgangers; bovendien komt het tot leven door onverwachte optredens van James Joyce, Oskar Kokoschka en andere toonaangevende figuren, en door harde maar vermakelijke karikaturen van minder bekende mannen en vrouwen die op zeker moment het ongenoegen van meneer Canetti opriepen.’ – The New York Times

Canetti beschrijft in De fakkel in het oor de periode die het meest van invloed is geweest op zijn schrijverschap. In Frankfurt, Wenen en Berlijn studeert hij, leert hij politici en kunstenaars kennen, leest hij bibliotheken bij elkaar, ontmoet hij meisjes en tenslotte zijn toekomstige vrouw. In 1927 is hij getuige van de arbeidersopstand in Wenen die hem de aanzet geeft tot zijn standaardwerk Massa en Macht. Aan de vooravond van het fascisme heeft Canetti een ongewoon oor voor de geluiden di...

* Dit is zonder meer een groots boek, een meesterlilke autobiografie. - Maarten 't Hart in Vrij Nederland

* De monomane energie waarmee Canetti zich steeds weer tegen de dood inzet doet Stendhaliaans aan, en er is geen andere auteur met wie hij zoveel gemeen heeft als Stendhal, die met een niets ontziende eerlijkheid over zichzelf schrijven. kon maar zich even zo vaak hulde in mystificatie en paradox. - Jaap Goedegebuure in NRC Handelsblad

* Elias Canetti's boek over zijn jeugd, dat ons met s...