When light decided to silence, the nightmare awakened. Hope, merci and forgiveness perished in the emerged darkness. Everything that was and would have been was taken away from us, everything was made to nothing.

Two weeks ago, in the evening of Wednesday, at twenty seven minutes to eight, we were overwhelmed by the events. It turned out to be only the beginning, the beginning of the end.

Toen het licht besloot te zwijgen, ontwaakte de nachtmerrie. Hoop, genade en vergiffenis zijn in de duisternis vergaan. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen, alles wat was werd tot niets gemaakt.

Woensdagavond twee weken geleden, om drie minuten over half acht, werden we door de gebeurtenissen overdonderd. Het was slechts het begin, het begin van het einde.