Ze gaan me in elkaar slaan, denk ik wanneer de deur achter mij dichtvalt.

Een van de mannen pakt een stoel en zet die neer tegenover hun eigen stoelen. ‘Ga zitten,’ zegt hij met zachte, hese stem. Trillend van angst neem ik plaats, mijn rug naar de ingang.

De zestienjarige Adam heeft van een veroordeelde misdadiger te horen gekregen dat er binnenkort een ongeluk gaat gebeuren in Nederland. Onduidelijk is wanneer precies, of waar. Samen met zijn klasgenote Wicky gaat Adam op onderzoek uit....

'Ik laat mensen niet voor mijn plezier doodmaken,' sprak de man in de rolstoel. 'En weet je, Stefan...'

Hij kent mijn naam! dacht Stefan.

'...ze mogen me slecht noemen, maar ik spreek altijd de waarheid.'

Stefan voelde dat de man niet loog. Alles wat hij gezegd had, was waar. Alles wat hij ging zeggen, zou de waarheid zijn. En dat zou een heel akelige waarheid zijn. Nog nooit was Stefan zo bang voor iemand geweest.

Als Stefan bij een ongeluk zijn voet verliest, is dat geen ramp - tenminste, ...