Wat doe je met de woorden van je voorouders als je breekt met hun gebruiken en tradities, en met hun god? Kun je daar wel mee breken, als die woorden in je om blijven gaan? Of is traditie misschien precies waar je - zelfs als je zou willen - niet mee kunt breken? Omdat je dan zou moeten breken wie je bent.

Het woedeboek gaat over geloof en ongeloof, wrok en hoop. Hier legt een zelfverzekerde stem genadeloos zijn onvermogen bloot.

Ode aan de Onstilbare is een tweetalige dichtbundel van Gaite Jansen waarin ze alles viert wat niet te stillen is. Ze bezingt wat ons tot mensen maakt. Ieder gevoel heeft recht van bestaan. Het is een ode aan verdriet, een ode aan de liefde en vooral: een ode aan onstilbaar verlangen.

Hoe keren we terug tot onszelf anders dan door de bladzijde om

Te vouwen en zo de spannende passage te markeren

In zijn uiterst persoonlijke tweede dichtbundel De tijd is een moeder gaat Ocean Vuong op zoek naar manieren om te leven na de dood van zijn moeder. Er is rouw, maar ook de overtuiging dat hij daaruit kan komen. Hij worstelt met zijn eigen verlies, maar ook met het gegeven dat hij rechtstreeks het product is van de oorlog in Vietnam, een thema dat we herkennen uit Vuongs indrukwekkend...

De gedichten in Dagen in huis vertrekken steeds vanuit een alledaags, benaderbaar beeld. Een hand, een wolk, een raam, een dier - zoiets. De vanzelfsprekende vergelijkingen die die beelden oproepen, worden aan een nadere blik onderworpen, om te kijken of er - zelfs anno 2021 - nog iets uit te leren valt. Het meest vanzelfsprekende kenmerk van de poëzie, de metafoor, wordt door de bundel heen langzaam heruitgevonden.

IETS OVER RUST

Had ik in het ogenblik waarin ik gelukkig was veel meer kunnen ...

In deze poëziebundel, geïnspireerd op het leven en werk van Emily Brontë, onderzoekt Yentl van Stokkum de grenzen en overeenkomsten tussen poëzie en séance.

In Winterbloeiers probeert Yentl van Stokkum grip te krijgen op de toekomst. We weten niet of een geliefde morgen nog bij ons is, maar 90% kans dat het regent. In onstuimige, hunkerende gedichten wisselt ze zachte zomeravonden en zware stormen af. Volgens de verwachtingen staan ons extreme omstandigheden te wachten.

Geveld door Covid-19 brengt een jonge vrouw twee maanden door in bed. Beperkt in haar bewegingsvrijheid, springt ze heen en weer tussen situaties waarin machtsverhoudingen een rol spelen. Ziek- tegenover gezond zijn, mannen tegenover vrouwen en het geheel tegenover het individu.

Als jonge vrouw die een zwaar ziekbed heeft beleefd, kan ze zich niet ontrekken aan de pure willekeur. Het is toeval wie ziek wordt, wie binnen bepaalde grenzen geboren wordt en wie als vrouw.

In Hoe zijn we hier gekome...

je snijdt in het lichaam van je volk, omdat je hier

een god vermoedt, omdat goden zijn waar doden vallen,

goden zijn waar mensen tot vijand worden benoemd -

je snijdt in het lichaam van je volk omdat je zoekt

naar de god die je nog doden moetWat betekent het om pijn te lijden, om lief te hebben en te sterven - en voor wie doe je dat? In het vlees gaat over het leven dat we uit het oog verliezen als we onze opvattingen, of ze nu politiek zijn, of religieus, of filosofisch, niet toetsen aan de onvo...