Wat doe je met de woorden van je voorouders als je breekt met hun gebruiken en tradities, en met hun god? Kun je daar wel mee breken, als die woorden in je om blijven gaan? Of is traditie misschien precies waar je - zelfs als je zou willen - niet mee kunt breken? Omdat je dan zou moeten breken wie je bent.

Het woedeboek gaat over geloof en ongeloof, wrok en hoop. Hier legt een zelfverzekerde stem genadeloos zijn onvermogen bloot.

Alsof hij het op dit moment vaststelde: dat hij Amos heette, en dat Amos iemand was met blote voeten op tegels, tenen over de rand. Dat Amos iemand was met zijn kin op zijn borst, vooroverbuigend, klaar om te springen.

Nadat Amos stopt met wedstrijdzwemmen, lukt het hem niet meer zijn draai te vinden, en rondom hem zoeken vrienden en vreemden evengoed naar houvast. Het leven zelf volgt de rimpelingen die Amos' keuze maakt in de levens van de mensen om hem heen. Het is het verhaal van een jonge...

Iemand spreekt het verlangen uit om voort te leven als plant - opgenomen in een wereld, maar bewusteloos. Hij is niet de enige die een andere manier van leven zoekt.

Constellaties is een fuga: stemmen wisselen elkaar af, herhalen elkaar. Mensen verkennen hun omgeving, maar waar ze zelf ophouden, en iets of iemand anders begint, blijkt minder helder dan gedacht.

De gedichten in Dagen in huis vertrekken steeds vanuit een alledaags, benaderbaar beeld. Een hand, een wolk, een raam, een dier - zoiets. De vanzelfsprekende vergelijkingen die die beelden oproepen, worden aan een nadere blik onderworpen, om te kijken of er - zelfs anno 2021 - nog iets uit te leren valt. Het meest vanzelfsprekende kenmerk van de poëzie, de metafoor, wordt door de bundel heen langzaam heruitgevonden.

IETS OVER RUST

Had ik in het ogenblik waarin ik gelukkig was veel meer kunnen ...

Marie Verhulp, een gelauwerd dichteres, stopte twintig jaar geleden plotseling met schrijven. Nu doceert ze filosofie en bezoekt ze conferenties, musea, concerten, cafés. Ze maakt notities, leest, observeert, en raakt van tijd tot tijd in gesprek: met een jongere dichter die twijfelt aan de richting van zijn werk; met een studente die over moederschap schrijft; met haar broer, die terugdenkt aan hun jeugd en aan het boek dat hem redde. Over het zwijgen is een roman in impressies en gedachteg...

Nadat Wolff op kamers gaat, wordt hij geconfronteerd met een onbekende, vreemde eenzaamheid. Hij volgt colleges en leest boeken, meer niet. Maar langzaamaan dwingen nieuwe vriendschappen hem de onderhuidse spanningen tussen zijn afkomst, opvattingen en verlangens onder ogen te komen. Als hij op een avond een jongen ontmoet, en verliefd wordt, nadert het moment waarop hij zijn vader een paar harde, heldere vragen moet stellen - als het daarvoor niet al te laat is.

Een zoon van is een enerverend...

je snijdt in het lichaam van je volk, omdat je hier

een god vermoedt, omdat goden zijn waar doden vallen,

goden zijn waar mensen tot vijand worden benoemd -

je snijdt in het lichaam van je volk omdat je zoekt

naar de god die je nog doden moetWat betekent het om pijn te lijden, om lief te hebben en te sterven - en voor wie doe je dat? In het vlees gaat over het leven dat we uit het oog verliezen als we onze opvattingen, of ze nu politiek zijn, of religieus, of filosofisch, niet toetsen aan de onvo...