Zee nu is als de zee – grillig, woest en onvoorspelbaar, dreigend en uiteindelijk troostend.

Het duurde even voor de mensen begrepen wat er aan de hand was. De zee komt de ene dag verder het strand op dan de andere. Een enkele strandwandelaar voelde wel dat er iets niet in de haak was. Maar wat?

De zee wint elke dag een kilometer terrein. Polders aan de kust lopen vol en de boulevard van Scheveningen staat blank. De minister-president geeft een persconferentie en Defensie stuurt soldaten na...

Een vrouw wordt gegrepen door haar spiegelbeeld. Is

zij het zelf, of is het iemand die haar iets wil zeggen?

Haar dochter fotografeert sporen in de sneeuw en

zoekt naar een plek om te blijven. De vader verliest zich

in de brieven die twee vrouwen elkaar bijna een eeuw

geleden schreven. Deze vrouwen, allebei schrijvers,

zoeken in hun brieven naar een manier om anders te

leven, om anders lief te hebben, los van conventies en

verwachtingen.

In Dagen van glas voelt niemand zich echt thui...