In dit derde deel van Beschermvrouwe van de verschoppelingen

verliest Delphine Lecompte zich opnieuw in de vreugde van de

taal, de reddingsboei waaraan zij zich vastklampt. Worstelend

met haar demonen, neurosen en fobieën schrijft ze exuberant,

genereus en overdadig over haar kindertijd en volwassen leven.

Ze schroomt daarbij niets, spaart niemand en omarmt de

schaamte volledig. Dit is schrijven zoals alleen Delphine Lecompte dat kan. Schrijven om te overleven. Al doende dijt haar

fantastisc...

Het oeuvre van Delphine Lecompte vormt een ontembaar en onvoorspelbaar universum. In inmiddels zeven bundels bevraagt ze volstrekt genadeloos en vol branie zichzelf, de wereld en de poëzie. Nu is het tijd voor een Best Of, waarin alle incestueuze imkers, gekwelde touwslagers, pedofiele tuinmannen, norse walvisjagers, morose windhondenfokkers, verwaarloosde hoefdieren, onbereikbare moeders en de geliefde oude kruisboogschutter een nieuw verband met elkaar aangaan. Ze bevolken een wereld die v...

Een vrouw is belust op wraak. Na een moeizame jeugd in een obscuur dorp, een wisselvallig liefdesleven en een hobbelig arbeidsparcours spreekt ze over de mensen en ervaringen die haar ooit het leven zuur maakten. Eerherstel en erkenning krijgen is haar doel.

Western is een dichtbundel vol spanning en avontuur. Met haar uitzinnige taalgebruik schept Delphine Lecompte wederom een wereld die vol is van woede en gekte, maar ook van bezinning en liefde. Ze daagt zichzelf uit als dichter, is soms g...

In Vrolijke verwoesting gaat Delphine Lecompte door waar ze

gebleven was en tilt ze haar poëzie naar een volgend niveau.

Andermaal is haar verbeelding grenzeloos, kijkt ze de waanzin

recht in de ogen en wordt haar bundel bevolkt door talloze

wonderlijke figuren, zoals de bedeesde zeepzieder, de mystieke

chrysantenkweker en de analfabetische jongenshoer. En ook dit

keer bezitten haar droomachtige gedichten een expressieve

taalkracht die zo groot is dat het effect betoverend is: wie één

zin ...

In het hoofd van Delphine Lecompte is het nooit stil. Waar die ongebreidelde energie

normaal een uitweg vindt in haar gedichten, wijdt ze zich nu aan proza. In korte stukken,

waaruit nrc, De Morgen en humo gretig publiceerden, geeft ze haar wilde meningen

over wat ze om zich heen ziet gebeuren en dist ze, nietsontziend en gespeend van

alle gêne, verhalen op over haar markante leven.

In Beschermvrouwe van de verschoppelingen trekt een bonte stoet outsiders voorbij.

Rednecks, drank- en gokvers...

Less is more. Dat adagium is aan Delphine Lecompte niet besteed. De kern van haar

schrijverschap is de overdaad – tevens haar hoofdzonde. Waar die bij anderen schaadt,

is ze voor de schrijver-dichteres bij uitstek het middel om de wereld te bedwingen.

Begin dit jaar verblufte Lecompte iedereen met Beschermvrouwe van de verschoppelingen,

haar veelbesproken, nietsontziende prozadebuut. Daarin legde ze beurtelings zichzelf,

haar dierbaren en haar vijanden op de pijnbank en hield ze feilloos de...

Ongekend ontroerend, dat is De dieren in mij, de eerste dichtbundel van Delphine

Lecompte. Ze kreeg er de C. Buddingh’-prijs voor. Hier toonde iemand zich even

strijdbaar als kwetsbaar met gedichten die een diepe indruk achterlaten. Zo anders

van toon dan haar gevierde, exuberante recente werk. De dieren in mij is een bundel die

een plaats afdwingt in de kast en het hart van iedere poëzieliefhebber. Het is Lecompte

zonder opsmuk. Ook dan is haar werk beeldschoon.