De tijd verdraagt ons zicht niet langer.

Hij speelt ons uit, legt in de as

wat brandde van verlangen.

Wij kijken, ver na sluitertijd,

onszelf aan. We zien ons verarmen.

Wij staan te barsten in ons spiegelbeeld.

Met Nagenoeg debuteert Filip Rogiers als dichter, elf jaar na zijn prozadebuut, de met de Debuutprijs 2012 gelauwerde verhalenbundel Nauwelijks lichaam. Hij rondt daarmee een thematische cirkel. Ook in zijn gedichten blijkt Rogiers namelijk een even verfijnde als genadeloze chroniqueur...

Ligt de lat te laag, te hoog, te recht of te scheef? Moet de leerkracht voor, tussen of achter de leerlingen staan? Iedereen is ervaringsdeskundige onderwijs en de beste pedagogen staan aan de schoolpoort. Maar hoe gaat het er achter die poort echt aan toe? Hoe vergaat het uw kind nadat u hem of haar ’s ochtends hebt uitgewuifd? Een schooljaar lang keerde Filip Rogiers terug naar de schoolbanken. In het Atheneum Unesco Koekelberg schoof hij mee aan achteraan in de klas en in de leraarskamer...