Twee oude vrouwtjes kunnen niet zonder elkaar, maar met elkaar is het zo nu en dan ook niet alles. Ze houden zo veel van elkaar dat ze er bijna ongelukkig van worden. De twee vrouwtjes beminnen en bevechten elkaar, ze hemelen elkaar op en verachten elkaar. Hoe het ze vergaat is in elk van de meer dan veertig verhaaltjes, vol verlangen en weemoed, humor en tragiek, steeds verrassend anders.

Tijdens het eten zei het ene vrouwtje: ‘Nu heb ik jouw leven dus verwoest.’‘Nou... verwoest...’â€...

Een leven trekt voorbij in de nieuwe bundel van Toon Tellegen. Herinneringen aan vroeger wisselen af met overpeinzingen over het voorbijgaan van de tijd. Langzaam glijden we langs een helling en raakt onze tijd op, zien we de dood dichterbij komen. Zoals in het gedicht ‘Op weg’:

Ik wou dat ik langs een weg liep die onbegaanbaar was,zodat ik moest terugkeren, maar niet terugkeerdeen maar doorliep en doorliep,het verschil tussen begaanbaar en onbegaanbaar nog niet wist.