Anton Tsjechov was een superieure verhalenverteller. In filmische scènes vol domheid, wreedheid, bijgeloof en wodka toont hij de tederheid en ontroerende naïviteit van zijn volk. Hij had geen hoge pet op van de mensheid, al komen vrouwen er bij hem toch wat beter van af. De kern van zijn wereldvisie is het besef dat werkelijke communicatie tussen mensen zo goed als onmogelijk is. Maar Tsjechov oordeelt niet. Hij laat ons achter met talloze mogelijke interpretaties. Daarnaast imponeren zijn ...

In april 1890 vertrekt Anton Tsjechov naar Siberië en het eiland Sachalin, dat in het uiterste oosten van Rusland ligt. Niemand begrijpt de reden van zijn reis door deze onherbergzame gebieden. Tsjechov verklaart dat hij de strafkampen wil bezoeken waar gedeporteerde gevangenen onder zware omstandigheden hun straf uitzitten. Zijn verslag van deze expeditie, 'De reis naar Sachalin', is met recht een klassieker te noemen. Behalve van het desolate landschap en zijn eigen wederwaardigheden, geef...

Niet voor niets bestaat er zoiets als ‘het Tsjechoviaanse verhaal’: Anton Tsjechov was dé grote vernieuwer van het moderne korte verhaal. Het open einde, de stream-of-consciousness techniek, de minimalistische stijl, de ogenschijnlijk onbelangrijke details: veel kenmerken uit de verhalen van latere grootmeesters zoals Hemingway, Joyce en Faulkner zijn uitgevonden door Tsjechov. Vooral in de laatste jaren van zijn leven schreef Tsjechov een aantal verhalen die tot zijn meesterwerken worde...

Tsjechov zelf: 'Ik beschrijf hier het leven op het platteland dat ik het best ken, midden in Rusland. De Chrymins bestaan echt. Alleen zijn ze in werkelijkheid nog erger. Hun kinderen drinken vanaf hun achtste wodka en misdragen zich van jongs af aan, ook seksueel: ze hebben de hele omgeving met syfilis besmet. Ik heb het daar niet over in mijn novelle, want dat vind ik niet artistiek. Maar weet je, dat jongetje van Lipa dat een emmer kokend water over zich heen krijgt, is geen uitzondering; ...

Vertaler Arie van der Ent plaatst zijn drie grote negentiende-eeuwse literaire liefdes onder één noemer met frisse, deels voor het eerst in het Nederlands te verschijnen vertalingen uit het rijke oeuvre van Nikoláj Gógol (de 'worstelaar'; proza en toneel), Ivan Toergénjev (de 'zwijmelaar'; poëzie en proza) en Antón Tsjéchov (de 'goochelaar'; toneel, alle 9 eenakters) in één band en verband van proza, toneel en poëzie. Geen Dode zielen hier, geen Vaders en zonen, geen Dame met het h...