De egel voelt zich vaak eenzaam. Op een dag neemt hij zich voor alle dieren die hij kent uit te nodigen om op bezoek te komen. Maar tegelijk schrikt hij daarvoor terug, want zal de olifant dan weer aan de lamp slingeren en met lamp en al door de tafel heen op de grond vallen? En als de kikker komt, zal die dan opnieuw alles en iedereen overstemmen? Er kan zoveel misgaan bij bezoek.De egel twijfelt en kan maar moeilijk kiezen tussen alleen zijn en hopen op onverwacht bezoek.

De olifant kan en wil niets anders dan in een boom klimmen en van daaruit naar de verte kijken, ook al blijft hij keer op keer naar beneden vallen. Het is iets in hem waar hij zelf niets over te zeggen lijkt te hebben. Hij blijft het onbereikbare nastreven, maar is hij daarmee hardleers, dom of heeft hij juist een groot doorzettingsvermogen?

Wat zouden de andere dieren eigenlijk doen als ze de olifant waren? ‘Als ik jou was, olifant,’ zei de krekel, ‘dan zou ik mij willen zijn en als ji...

De stoftor woont op de maan. Niemand weet van zijn bestaan. Ver weg ziet hij alle andere dieren. Op een dag roept hij zomaar door een toeter: ‘Het spijt me!’ De dieren horen hem en elk van hen denkt dat die woorden voor hem zijn bestemd. De neushoorn meent dat het nijlpaard het zei toen die op zijn tenen trapte, de beer gelooft dat hij het net zélf zei toen hij alle taarten had opgegeten, en de eendagsvlieg kijkt omhoog: ‘Bent u het die heeft bepaald dat ik maar één dag heb?’ Terwi...

Het nijlpaard droomt van de neushoorn, denkt aan niets anders meer. Heeft hij hem onrecht aangedaan, teleurgesteld? De neushoorn, die door alle dieren aanbeden, geprezen, bejubeld en gevreesd wordt, die met het puntje van zijn hoorn meer licht geeft dan het vuurvliegje, die mooier kwaakt dan de kikker ooit zal kwaken...

Wakker worden zonder aan hem te denken, dát wil het nijlpaard, zonder honderden dieren ‘Neushoorn!’ te horen roepen, zonder van hem te moeten dromen.

En toch is de neusho...

‘God wist alles, maar niet of hij wel bestond.’

God bestaat steeds opnieuw in Toon Tellegens gedachten. Soms is hij een kluizenaar, dan weer wordt hij wegens wangedrag aangehouden of is hij een buitengewoon goede balletdanser. Ook in de zomer draagt hij een dikke winterjas en regelmatig twijfelt hij eraan of de mensen van hem houden. Gelooft hij wel in zichzelf ? Hij zit een keer in iemands hoofd, hij wordt betrapt op overspel, hij bedenkt een nieuwe, betere God, hij is af en toe onredeli...

Sinds Misschien wisten zij alles, zijn om¬vangrijke verzameling dierenverhalen, heeft Toon Tellegen gelukkig nog veel meer over de dieren geschreven. In Iedereen was er heeft hij die nieuwe verhalen, vol fanta¬sie en filosofische gedachten, gebundeld. Alle grote thema’s van het leven komen aan bod in de vaak ontroerende ontmoetingen tussen de dieren.

Niemand kent de stoftor, die in zijn eentje op de maan woont. Ver weg ziet hij alle andere dieren. Op een dag roept hij ‘Het spijt me!’ door een toeter. Elk dier dat die woorden hoort, denkt dat ze speciaal voor hem zijn bestemd. De neushoorn meent dat het nijlpaard het zei toen die op zijn tenen trapte, de beer gelooft dat hij het net zélf zei toen hij alle taarten had opgegeten. Spijt is nergens voor nodig, volgens de woelrat, net als kiespijn, jeuk en koude voeten. Maar dan roept de s...

De muis is vol ontzag voor iedereen die moed heeft. Dat zou hij ook wel willen, moed hebben, en vooral de moed om een toespraak te houden. Zo een waardoor iedereen zal omvallen van verbazing en voorgoed zal veranderen. Dan zal hij niet langer de grijze muis zijn, maar de overdonderende en baanbrekende muis.

Lange tijd denkt hij na over zijn toespraak, maar telkens deinst hij weer terug om hem ten overstaan van alle dieren te houden.

In zijn nieuwste dierenroman stelt Toon Tellegen de kikker centraal, een rol die de kikker maar wat graag op zich neemt. Hij kwaakt dat het een lieve lust is, en dat doet hij het liefst voor een groot publiek. Maar waar is dat publiek, waar zijn de anderen, vinden zij het gekwaak dan niet prachtig? Hij doet toch zijn best, en wat is er mooier dan zijn gekwaak? Het kwaken is zijn lot, als hij niet kwaakt dan denkt hij aan kwaken, en als hij slaapt dan droomt hij ervan. Het mag de anderen wel e...

Op een dag merkt de krekel dat hij een vreemd gevoel in zijn hoofd heeft. Het is een zwaar, onwrikbaar gevoel, dat niet meer weg wil gaan. De dieren noemen hem niet meer de krekel, maar de sombere krekel.

Pas na lange tijd en met veel moeite verdwijnt dat gevoel weer uit zijn hoofd.

Toon Tellegen schetst het portret van de krekel die gebukt gaat onder een depressie en daar ten slotte weer van herstelt.