Soms lijkt het alsof de poëzie zijn afspraak met de eenentwintigste eeuw gemist heeft, en ook zijn afspraak met de lezer. Maar dat is buiten Johan Sebastiaan Stuer (1978, Antwerpen) gerekend, een chronisch depressieve levensgenieter die wekelijks literaire karamellenverzen publiceert in Humo en zo communiceert met het grote publiek. Een keuze uit de meest lezenswaardige gedichten verschijnt nu voor het eerst in boekvorm. Soms op het randje van absurdistisch, vaak alcoholisch- melancholisch, ...

Echt eenvoudig is het niet, van mening verschillen. En het lijkt wel alsof we het steeds moeilijker vinden. Gooi een stelling over om het even welk maatschappelijk thema in een groep en de kans is groot dat ze elkaar als een bende overstresste chimpansees met uitwerpselen beginnen te bekogelen. Net als een verbitterd koppel dat enkel nog samenblijft voor de kinderen bekvechten we over alles. Over zwarte Piet, vluchtelingen en kernenergie, over de hoofddoek, seksisme en de vraag of het allemaa...

Gedachten zijn vrij.

Zeker die van de illustratrice Eva Mouton.

Ze dartelen, ravotten, vallen, staan weer op, en ze snijden.

Ze snijden diep, ze snijden hout.

Ze tonen ons wie we zijn.

Me too, moet Eva Mouton gedacht hebben, want na Augustinus, Schopenhauer, Nietzsche en Wolinski bundelt nu ook zij haar gedachten, en wel die van de afgelopen vijf jaar.

Haar autobiografisch neergetekende gedachten verschenen en verschijnen wekelijks in De Standaard Weekblad.

Allen verdwalen wij een beetje in d...