Cees Nooteboom reist per schip van Mauritius en Réunion naar Zuid-Afrika, en dan weer van Valparaíso via Kaap Hoorn naar Montevideo en over de weg door het noorden van Argentinië naar Bolivia. Andere reizen voeren hem naar de noordelijkste stad op aarde (Kirkenes) en de zuidelijkste (Ushuaia), naar India en het tropische noorden van Australië, waar in 1942 een Nederlands Pearl Harbor heeft plaatsgevonden, een nu bijna vergeten oorlogsdrama. Jorge Luis Borges, Juan Carlos Onetti, Pablo Ner...

Cees Nooteboom is een geboren reiziger. Zijn hele leven is hij al onderweg, en van zijn reizen over de wereld en in zijn geest doet hij voortdurend verslag, in zijn fraaie stijl. Hij neemt ons mee naar het veer naar Muiden, de race van Le Mans, een pub in Londen, een klooster in Spanje, de regen van Knokke, een nachtcafé in de haven van Concarneau, de Koloniale Tuin in Lissabon, een graf in zee bij Saint-Malo. Als geen ander weet hij zijn persoonlijke ervaringen en inzichten te verbinden met...

Iedereen weet het: A.F.Th. van der Heijden van De tandeloze tijd wordt A.F.Th. wordt A.F.Th. van Homo duplex. Maar voor in februari 2002 Deel 1, Moeilijke voeten, verschijnt wordt A.F.Th. van der Heijden vijftig. De overgang van de ene cyclus naar de andere wordt op zijn verjaardag gevierd met de verschijning van deze eenmalige uitgave: Gevouwen woorden. Brieven over de grillen van het vak.

Op 19 juni 2008 is het vijf jaar geleden dat Jean-Paul Franssens overleed: schilder, dichter, prozaschrijver, operaregisseur, gelegenheidszanger, levens- en voordrachtskunstenaar. Zijn goede vriend A.F.Th. van der Heijden schreef ter gelegenheid van Franssens' vijfde sterfdag een aangrijpend requiem. Voetstampwijnen zijn tandknarswijnen is een gedenkteken in taal geworden, even complex, veelkantig en flonkerend als leven en werken van de bezongen kunstenaar.

Een jeugdliefde en een jeugdvriend van A.F.Th. van der Heijden stierven relatief kort na elkaar, de eerste door eigen hand, de laatste als gevolg van een bizar ongeluk.

Ofschoon de twee ook elkaar goed gekend moeten hebben, zag de schrijver ze in zijn herinnering nergens samen. Het meisje en de jongen in een vergeten voorval 'bij elkaar te brengen' beschouwde hij aanvankelijk als een uitdaging aan het geheugen, maar gaandeweg veranderde dat spel van oprakelen in een pers

‘Het was een voorrecht om het meegemaakt te hebben.’ Zo besluit tekenaar en schrijver Marten Toonder het deel Tera, de epiloog bij zijn autobiografie. Het is een uitspraak die als motto zou kunnen gelden voor het hele boek. Hoe enerverend of bedreigend de gebeurtenissen uit zijn leven soms ook waren, Toonder behield een frisse, gretige blik, die zijn schriftuur een aangenaam losse en relativerende toon geeft.

Een jeugd in Rotterdam en Scheveningen, het ontspruitende tekentalent, de moeili...

Het is 9 juli 1672. Op de dag dat de troepen van Lodewijk xiv Nijmegen belegeren, verdwijnt de jonge bruid van Caspar Sonmans. Zes jaar later, op de dag dat de Vrede van Nijmegen wordt getekend, vindt hij haar terug in de tijdelijke Franse ambassade, waar zij als maîtresse van markies Caloyanni spioneerde voor de Hollandse Staten-Generaal. Zij wil, nu de vrede een feit is, zo snel mogelijk de ambassade ontvluchten. Maar of de bedrogen Caloyanni dit over zijn kant zal laten gaan?

Gedreven door nieuwsgierigheid en gewapend met een scherp observatievermogen reist Cees Nooteboom regelmatig naar Noord-Amerika. Natuurlijk ontdekt hij New York: ‘Ik doe de televisie aan en uit, kijk naar duizenden en duizenden verlichte ramen van wolkenkrabbers en voel me, zoals menige Nederlandse zakenman op reis, volmaakt alleen. Hoera, hoera, zou Remco Campert zeggen.’ Met zijn Volkswagenbus zoeft hij over de Interstate van de oostkust naar Autopia Los Angeles. De ervaren reiziger is ...