De gelaagdheid van de tijd, de mysterieuze ordening van de grond onder onze voeten, de logica en absurditeit van hebben en missen: deze thema's komen in alle bundels van Esther Jansma terug. Stromend water is voor haar als aarde, een schip kan een huis zijn, een roos blijkt een dode, een zeemeermin lost op in de kwantummechanica. Jansma vindt dat je moet 'denken dat je een dichter bent nog voordat je een boek van jezelf in druk hebt gezien' en verzet zich tegen critici die zeggen: 'poëzie mo...