Voor Hannah Arendt was politiek denken (want zo noemde zij haar denken zelf) vríj denken, zonder enig religieus, moreel of historisch houvast – en ze besefte terdege dat dit even bevrijdend als gewaagd was. In Denken zonder leuning zijn een aantal grote essays opgenomen – groot in omvang, maar vooral in hun benadering van de onderwerpen die ze aansnijdt, of ze nu schrijft over Karl Marx en zijn plaats in het westerse denken, over cultuur en politiek, over democratie, of over verbeeldings...

Het onderwerp kan bijna niet actueler. Hoe is het mogelijk dat de menselijke soort de grootste wetenschappelijke inzichten heeft verworven en tevens almaar meer nepnieuws, complottheorieën als QAnon en post-truth-retoriek produceert? In de eenentwintigste eeuw bereikt de mensheid nieuwe hoogten van wetenschappelijk inzicht – en lijkt tegelijkertijd haar verstand te verliezen. Rationaliteit legt de belangrijkste instrumenten voor rationeel denken uit, leidt de lezer door de basisprincipes v...