Het valt niet mee om Senegalees te zijn, of hoer – Seynabou is beide in Dimitri Verhulsts ‘Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten’. Ze behaagt opschepperige toeristen, laat zich regelmatig huwelijksaanzoeken in het gezicht lallen en heeft een leven dat is voorbestemd om roemloos voorbij te gaan. Tot een klant tijdens één zo’n betaalde liefdesnacht onder tamelijk verdachte omstandigheden het leven laat – en die klant ook nog eens een wereldvermaard wielren...

In zijn autobiografische roman 'Kaddisj voor een kut' vertelt Dimitri Verhulst op een rauwe en genadeloze manier over het leven in een jeugdinstelling. Geïnspireerd door de wanhoopsdaden van ex-instellingskinderen laat Verhulst zien hoe het is om op te groeien in zo’n omgeving.

Liliya Dimova, ooit de muze van kunstzinnig Sofia, is inmiddels de 71-jarige weduwe van een gekrenkte schrijver. Bulgarije was jarenlang de trouwste vazalstaat van de USSR en probeerde in alles roder te zijn dan Moskou. Bulgaarse schrijvers hadden zich te spiegelen aan het werk van hun Russische broeders die bogen voor de eisen die het communisme aan de literatuur stelde. Kunstenaars die daartegen zondigden werden gedeporteerd naar een concentratiekamp.

Het is Liliya's laatste wens de literai...

Op 18 januari 2006 verscheen De helaasheid der dingen. Dimitri Verhulst blikt in deze moderne klassieker terug op zijn geboortegrond en jeugd, een trotse vader, een grootmoeder die als een matrone waakt over haar zoons die werkloos en dronken door het leven gaan; al met al een liefdevolle afrekening met het dorp van zijn jeugd. Het boek sloeg in als een bom, werd door de pers omarmd en het bracht Dimitri Verhulst een nieuw en groot lezerspubliek. Sindsdien is zijn aanwezigheid in de Nederland...