3 mei 1990

Vanmorgen stond opeens generaal Hein de Villefort du Toit voor mijn deur. Omdat mijn flat nog leeg is (de container is onderweg van Durban naar hier) gingen we naar het Wiener Café in Hillbrow. Hij wilde me waarschuwen dat mij donkere tijden stonden te wachten. In Pretoria wordt thans gesproken in termen van: Oltmans bedelt altijd om geld, Oltmans kan in Holland nergens meer schrijven, Oltmans wordt door niemand serieus genomen, Oltmans is in alle opzichten nu alleen nog maar scha...

29 januari 1991

Op 16 november had Buitenlandse zaken mijn verzoek tot inzage in de beperkende instructie van Luns (dd. 14 10 1990) beantwoord en stuurde me een aantal stukken toe, die Peter mij vanuit Johannesburg doorzond en ik gisteren ontving. Een ervan is een vertrouwelijk schrijven namens Luns door de chef voorlichting van Buitenlandse zaken Vroon, gedateerd 26 november 1962 aan alle posten en zelfstandige Consulaten-Generaal. Vroon geeft een karakterbeschrijving van mij en schrijft ond...

De verloederde weduwnaar en alcoholist Maanheuvel, die van een kleine uitkering moet rondkomen, ontpopt zich als een gewetenloze oplichter. Hij betrekt de eenvoudige boekhouder De Waal bij zijn plannen en misbruikt hem om onroerend goed te kopen en verkopen. Achter het verloederde uiterlijk van Maanheuvel gaat een gehaaid speculant schuil.

Een realistisch, maar humoristisch boek.

Jan Cremer over 'Maanheuvel' in HP/De Tijd: ‘Zelden heb ik over de grond liggen rollen van het lachen door een N...

Het intensief bespioneren door geheime diensten van eigen onderdanen in naam van contraterrorisme is - zoals dit boek duidelijk aantoont - niet pas na de aanslagen van 11 september 2001 begonnen, maar nam al vroeg in de jaren zeventig een aanvang.

Gestaafd met een indrukwekkend aantal geheime documenten bewijzen Paul Moussault en Barbara Sahakian hoe ver de inlichtingen- en veiligheidsdiensten in de jaren zeventig en tachtig gingen in hun ijver.

'Het Rood Verzetsfront in het vizier van de ge...

20 mei 1992

Ze hebben nog niet in de gaten dat ik het pand niet meer ga verlaten. André Royackers verscheen. Ik overhandigde hem mijn persverklaring, die hij aandachtig las. „Ik neem dit serieus,” zei hij met een verbeten smoel. „Ik had er geen idee van hoe ernstig dit is,” zei hij. Intussen keurde hij mijn cheque goed en vertrok gehaast naar Sondaal en ambassadeur Van Buuren. Intussen, als alles volgens mijn instructies is verlopen, heeft Peter ter Horst via de fax mijn verklaring o...

23 januari 1990

Ik bedankte de president voor de gastvrijheid die ik thans vier jaar in zijn land had genoten. Ik legde uit hoe een verkeerd beeld ik me van Zuid-Afrika had gevormd voor ik hier arriveerde. Ook vertelde ik over mijn ervaringen in townships en hoe ik gesprekken had geregeld tussen Samuel Kolisang en Ephraim Tshabalala.

Geleidelijk aan stuurde ik het gesprek in de richting van hoe clandestiene operaties dikwijls in het geheim het succes van hervormingen probeerden te verstieren....

8 september 1990

De Nederlandse schrijvende pers is even ziek als de televisie. Allemaal dezelfde smoelen en brains. Pagina's vol over Ed Nijpels, Piet Vroon, Henk Hofland, over Henri Faas, Jan Blokker, Hans van Willigenburg, Jos Brink, Henk van der Meijden: iedereen houdt iedereen aan de gang en aan de praat. Het meest verwonderlijke is dat er geen lezersopstand of TV-kijkersprotesten ontstaan.

„Deel 6 is het laatste deel van het verzameld werk van Sonja Prins. Bijna tien jaar na haar dood is haar verzameld werk na uitgave van dit deel compleet. Het omvat bijna duizend pagina’s en is aanzienlijk dikker dan voorgaande delen.”

„Kern van Deel 6 zijn de gedichten die Sonja dicht bij huis heeft geschreven. Rondom de Boshut zijn ze samen genoemd.

Ze beschrijft in deze serie gedichten de natuur minutieus, bijna teer. Er is veel mededogen. Het grote gebaar, de ideologie zijn even o...