Gedichten die kantelen van een glimlach naar een traan, langs de melancholie van mensen die weggingen en het licht vergaten uit te doen. Toch blijft de hoop: het eeuwige scheurtje in de realiteit.

Ellen Lanckman houdt niet van taal. De woorden in haar verzen kiest ze weliswaar met haarscherpe precisie. Haar wendingen zijn verrassend, steeds met een hoekje af, verfrissend. Maar ook: solide. Alsof ze er altijd hebben gestaan, onwrikbaar als kolommen onder haar poëzie. Fundamenten van haar zi...

In de middeleeuwse ballade zingt Heer Halewijn "een liedje klein/en al die dat hoorde wou bij hem zijn/en dat vernam een koningskind/die om haar schoonheid zo werd bemind". Helemaal op het eind wordt er evenwel "een groot banket" gehouden, en wordt "het hoofd op tafel gezet".

Patrick Bernauw raakte gefascineerd door het verhaal van Halewijn, de oer-versie van Blauwbaard, en ging op zoek naar de wortels van de mythe. Aan de hand van een archetype daalde hij af in het collectief onbewuste, en v...