In het Essay over de geslaagde dag, waar geen recept voor is, verzint Handke een beeld van rust, waarbij hij een zelfportret van Hogarth als uitgangspunt gebruikt om een staat van gelukzalige vrede te beschrijven.

In Essay over de moeheid verandert Handke een alledaagse ervaring – vaak veroorzaakt door verveling – in een fascinerende verkenning van de wereld van de slow motion, van de verschillende graden van vermoeidheid, de types van uitputting, de verjongende effecten ervan en de erotische, culturele en politieke implicaties.

Het Essay over de jukebox is een poging van Handke om het belang van de jukebox te begrijpen, een zoektocht die hem, terwijl hij op reis is in Spanje, naar de literatuur over de jukebox leidt, naar de geschiedenis van de muziekdoos en naar herinneringen aan de muziek van The Beatles, die op hun beurt de verschillende fases van zijn eigen leven toelichten.

Het gedicht aan de duur is een oefening, een geestelijke en lichamelijke exercitie. De duur is geen geschenk dat je kunt krijgen, het is een resultaat, een toestand die te bereiken is.

Het 'filosofisch-narratieve' gedicht, zoals Handke het zelf noemde, verscheen in 1986 en is voor deze uitgave eindelijk integraal in het Nederlands vertaald door Huub Beurskens.

Peter Handke (1942) schreef vele romans, toneelstukken, essay- en dichtbundels en is een van de belangrijkste en origineelste hedendaa...