In het achtste jaar van de rouw laat Mari haar man thuis achter om een rivier te volgen naar zee. Terwijl zij probeert zich los te wandelen van de pijn en een nieuwe lijn te vinden voor haar leven, bouwt Felix aan een plekje waar zijn vrouw zich misschien ooit thuis zal voelen.

Lijn van wee en wens is een roman over de onttakeling door rouw en de liefde die niet opgeeft. Caro Van Thuyne heeft een meanderend portret geschreven van een vrouw die olifantenpaadjes trekt tussen deze twee oerkrach...

De wereld van moeders en dochters is er een van symbiose en scheiding, van eerste liefde en eerste verlating, van wederzijdse noden, veel te grote noden. Een wereld ook van vertellingen en stiltes en al wat onuitgesproken blijft. Maar wat gebeurt er als een moeder haar taal verliest, en de dochter zich haar vroegste moedertaal herinnert?

Zoekend en tastend baant Caro Van Thuyne zich een weg door nachtmerries en onmacht, door foto’s en spiegels, door sprookjes, mythes en scheppingsverhalen, ...