Twee oude vrouwtjes kunnen niet zonder elkaar, maar met elkaar is het zo nu en dan ook niet alles. Ze houden zo veel van elkaar dat ze er bijna ongelukkig van worden. De twee vrouwtjes beminnen en bevechten elkaar, ze hemelen elkaar op en verachten elkaar. Hoe het ze vergaat is in elk van de meer dan veertig verhaaltjes, vol verlangen en weemoed, humor en tragiek, steeds verrassend anders.

Tijdens het eten zei het ene vrouwtje: ‘Nu heb ik jouw leven dus verwoest.’‘Nou... verwoest...’â€...

De olifant kan en wil niets anders dan in een boom klimmen en van daaruit naar de verte kijken, ook al blijft hij keer op keer naar beneden vallen. Het is iets in hem waar hij zelf niets over te zeggen lijkt te hebben. Hij blijft het onbereikbare nastreven, maar is hij daarmee hardleers, dom of heeft hij juist een groot doorzettingsvermogen?

Wat zouden de andere dieren eigenlijk doen als ze de olifant waren? ‘Als ik jou was, olifant,’ zei de krekel, ‘dan zou ik mij willen zijn en als ji...

De stoftor woont op de maan. Niemand weet van zijn bestaan. Ver weg ziet hij alle andere dieren. Op een dag roept hij zomaar door een toeter: ‘Het spijt me!’ De dieren horen hem en elk van hen denkt dat die woorden voor hem zijn bestemd. De neushoorn meent dat het nijlpaard het zei toen die op zijn tenen trapte, de beer gelooft dat hij het net zélf zei toen hij alle taarten had opgegeten, en de eendagsvlieg kijkt omhoog: ‘Bent u het die heeft bepaald dat ik maar één dag heb?’ Terwi...

Tot de winter er op volgt is wel een heel toepasselijke titel voor de schrijver en dichter die in november 80 jaar hoopt te worden. ‘En als vanouds is de poëzie van Tellegen hartverwarmend en troostrijk’ (NRC Handelsblad).

Uit deze nieuwe bundel koos het VPRO-tv-programma Brommer op Zee in juni 2021 het gedicht ‘Het gelijk aan mijn zijde’ en maakte daar een bijzondere animatie van.

Jozefs vader is de slimste, sterkste, mooiste, liefste en vooral grootste man van de wereld. En hij kan alles!

En Toon Tellegen kan dat beter vertellen dan wie ook.

Op een dag merkt de krekel dat hij een vreemd gevoel in zijn hoofd heeft. Het is een zwaar, onwrikbaar gevoel, dat niet meer weg wil gaan. Alle dieren willen hem helpen, maar wat ze ook doen, het baat niet. Zal dat sombere gevoel ooit weer uit zijn hoofd verdwijnen?

Gwen Stok, illustrator en kunstenaar, was zo onder de indruk van De genezing van de krekel dat zij besloot Toon Tellegens tekst in stripvorm om te zetten. Ze gaf de dieren een gezicht in haar unieke tekeningen. Het resultaat is ee...

Het nijlpaard droomt van de neushoorn, denkt aan niets anders meer. Heeft hij hem onrecht aangedaan, teleurgesteld? De neushoorn, die door alle dieren aanbeden, geprezen, bejubeld en gevreesd wordt, die met het puntje van zijn hoorn meer licht geeft dan het vuurvliegje, die mooier kwaakt dan de kikker ooit zal kwaken...

Wakker worden zonder aan hem te denken, dát wil het nijlpaard, zonder honderden dieren ‘Neushoorn!’ te horen roepen, zonder van hem te moeten dromen.

En toch is de neusho...

‘God wist alles, maar niet of hij wel bestond.’

God bestaat steeds opnieuw in Toon Tellegens gedachten. Soms is hij een kluizenaar, dan weer wordt hij wegens wangedrag aangehouden of is hij een buitengewoon goede balletdanser. Ook in de zomer draagt hij een dikke winterjas en regelmatig twijfelt hij eraan of de mensen van hem houden. Gelooft hij wel in zichzelf ? Hij zit een keer in iemands hoofd, hij wordt betrapt op overspel, hij bedenkt een nieuwe, betere God, hij is af en toe onredeli...

Op een ochtend aan het begin van de zomer wordt Vink wakker en denkt aan Dora. Hij had haar willen vragen mee naar het strand te gaan, maar durfde niet. ‘Altijd zou ik een jongen blijven van een jaar of zestien, die iets wilde vragen, die zijn hart voelde bonzen, die zijn hoofd voelde gloeien, maar niets vroeg.’ Wat volgt zijn Vinks dromen, gedachten, wensen en nachtmerries: 52 variaties in zijn reactie op Dora, die met een picknickmand binnenkomt en vraagt of hij meegaat naar het strand....

‘Kijk, daar komen mensen aan.’ Zo begint De optocht, een groots gedicht, waarin alle mensen – verlorenen, gelukzaligen, onschuldigen, eenzamen, hebzuchtigen – één lange apocalyptische stoet vormen. Ter gelegenheid van Toon Tellegens verjaardag verschijnt dit zeer lovend ontvangen boek in een nieuwe, uitgebreide editie, op verzoek van de dichter met prachtige tekeningen van Annemarie van Haeringen.