‘De crux is liefde en wij zijn de scherven daarvan. Sommige flarden zijn donker en verdwaald, ze snijden scherp als messen, en andere zijn als glas-in- lood waar zonlicht en bliksem door naar binnen schijnen. En misschien zijn we dat wel allebei tegelijk.’

In De spronglaag schetst Esther Jansma een caleidoscopisch beeld van een kindertijd en jonge volwassenheid in een gezin waar kunst belangrijker werd gevonden dan mensen. Het verhaal wordt verteld door een toevallige passant die de auteu...

De gedichten in Rennen naar het einde van honger bewegen zich tussen allerlei uitersten, zoals donker en licht, hoop en wanhoop, hebben en gemis, hulpeloosheid en vechtlust. De rode draad is ‘verlangen’: naar veiligheid, een thuis, herkenning, een toekomst. Jansma stelt het ontbreken van zekerheden aan de orde via een breed en geëngageerd palet van hoofdpersonen en figuranten, waaronder een giraffe, Medusa, migranten, een handvol IS-strijders en een Amerikaanse president.

Esther J...