Die ’s nachts romancen floot onder de linden

En ’s middags scherzo’s op de markt der dorpen,

Hij heeft zijn fluit in een fontein geworpen,

En wilde een moeielijker wijsheid vinden.

Hij heeft des nachts op een rivier gevaren,

Hij zag het zonlicht dat de straten kleurde —

En wist dat hij niet leefde, maar gebeurde,

Dat daden machtloos als seizoenen waren.

Hij was een reiziger, den dag lang droomend,

Zijn doel was naar een horizon gericht,

Hij voelde ’t leven uit zijn hart weg-stroomen...

In het werk van Willem Wilmink (1936-2003) werd vrijwel geen onderscheid gemaakt tussen het lied en de ‘echte’ poëzie. Hij stond daarmee in een grote _ zij het bij ons ongewone _ traditie, die teruggaat tot de Middeleeuwen. Veel van zijn gedichten genieten een bijna anonieme bekendheid; het is alsof ze er altijd zijn geweest. Maar om dit vanzelfsprekende effect te bereiken, is een kunstenaarschap vereist dat maar aan zeer weinigen is gegeven.

Ter gelegenheid van Wilminks zestigste verjaarda...