Tot en met de vierde ging alles eigenlijk vanzelf maar sinds ik in de vijfde zit is er een hoop veranderd.

Volgens mijn mentor heb ik TE lange tijd TE hard gewerkt en volgens mijn moeder ben ik TE perfectionistisch.

Jajaja.

Dat is een van de grootste nadelen van volwassenen: ze denken altijd beter te weten dan jijzelf wat er met jou aan de hand is. Daarbij vergeten ze voor het gemak maar even dat tachtig procent van ons leven zich afspeelt buiten hen om. En dat ze dus meestal geen flauw idee ...

Wat zou jij doen als je allerbeste vriend in gevaar was? Kevins beste vriend Bjorn verdwijnt spoorloos. Kevin ontdekt dat Bjorn is ontvoerd door een wetenschapper die op zoek is naar de vraag: hoe laat je mensen eeuwig leven? Kevin weet het zeker: Bjorn is in levensgevaar.

Kan hij Bjorn redden voordat het te laat is? Samen met Anne en Joris gaat hij op zoek. Maar zij zijn niet de enigen die Bjorn graag willen vinden…

Spannende thriller over moed, vriendschap en over de dunne scheidslijn tus...

Het maakt niet uit wat ik doe of niet doe. Maakt niet uit hoe ik mijn best doe. Er is iets met me waardoor niemand van me kan houden. Wist ik maar wát.

Op kamp met jongeren die je nog nooit hebt gezien. Liesbeth kan niets vreselijkers bedenken. Maar haar moeder heeft het al geregeld. Dus Liesbeth gaat. Raften, over touwbruggen een woeste rivier oversteken, midden in de nacht gedropt worden in een donker bos… Spannend! Maar het lijkt toch wel alsof ze alleen maar de verkeerde dingen zegt e...

Op vakantie in Frankrijk weet Jay het zeker: de Franse Lilou en hij horen bij elkaar. Ook al is zij een paar jaar ouder, spreken ze een andere taal en heeft ze bovendien al een vriend – die er gelukkig vaak niet is. Jay en Lilou leren elkaar steeds beter

kennen – maar Jay draagt geheimen met zich mee, die niet alleen zijn zomer met Lilou maar zijn hele leven dreigen te overschaduwen…

Elin Meijnen schrijft sprankelend en dicht op de huid over de eerste grote liefde van je leven en ...

Peer loopt. Weg van zijn slechte cijfers, van de ruzies thuis. En misschien nog wel het meest van zichzelf.

Leonne loopt ook, voor haar vlog over het klimaat. Wanneer Peer en Leonne elkaar onderweg ontmoeten, voelt Leonne meteen: deze jongen houdt iets voor haar verborgen. Ze proberen elkaar te ontlopen maar komen elkaar onvermijdelijk telkens weer tegen op de route. Tot ze er niet meer omheen kunnen: zij moesten elkaar ontmoeten.

Indringende jeugdroman over een wandeltocht die alles verandert.

Ze volgt de strepen op het midden van de weg. Een spoor het donker in. Als hij haar komt halen, zal hij haar zien in het licht van de koplampen.

Als hij niet komt: ook goed. De kunst van het weglopen: altijd rechtdoor blijven gaan.

Liesbeth schrijft. Haar hoofdpersoon If (Ifigenia) voelt zich alleen en onbegrepen. Bij vrienden thuis ziet ze hoe het óók kan: ouders die opblijven tot je veilig thuis bent, een moeder die condooms voor je koopt. Ouders die er voor je zijn. En haar vriendje Giov...

I944. Oostburg, Zeeuws-Vlaanderen. Het dorp waar Sooys woont wordt gebombardeerd. Zonder huis, zonder ouders en zonder wegwijzers moet hij met zijn zusje en broertjes op zoek naar veiligheid – dwars door oorlogsbied. Bruggen zijn opgeblazen, er liggen mijnenvelden, hele gebieden zijn onder water gelopen… En ondertussen heeft hij ook nog een geheime boodschap bij zich.

Wie kun je vertrouwen in een land vol vijanden en gevaar? En hoe kan er te midden van alle geweld en onzekerheid toch iets...

Ik krijg altijd de schuld. Omdat ik schreeuw, kwaad word, met dingen ga smijten, wegloop. Alsof het daarmee begint. Alsof ik dat zomaar doe, voor mijn lol of zo. Dat slaat toch nergens op? Ik word er gek van. Maar niemand vraagt aan mij waaróm ik schreeuw. Hoe het gekomen is.

Goed. Dan vraag ik het. Hoe is het gekomen?

Heb je een maandje?

Ja hoor. Als het moet.

Liesbeth is opgenomen. Waarom? Wat is er met haar aan de hand? En wat is er gebeurd op Valentijnsdag?

Uit Liesbeths verhaal rijst ee...

Niet omkijken. Rustig lopen. Gewoon doen. Toons hart bonkt in zijn borstkas, maar aan de buitenkant is niets aan hem te zien. Dat weet hij zeker. Hij haalt diep adem, doet zijn kraag omhoog en steekt de handen in de zakken van zijn jas. Zo kalm mogelijk loopt hij. Uit zijn ooghoek denkt hij Hans te zien, maar ze geven allebei geen teken van herkenning. Hans slaat een zijstraat in. Heel goed. Precies zoals Hans daarstraks om twaalf uur zei: ‘Vanaf nu is het ieder voor zich. Hoe meer we uit e...