In de caleidoscopische bundel De (t)huiszittergod onderzoekt Jonathan Griffioen het wezen van de waanzin. Hij fantaseert over de binnenwerelden van de échte thuiszitters. Niet de dichters die twee lockdowns lang thuis hebben gezeten, maar de letterlijke redelozen, zij die nooit geleerd hebben te spreken en die een prachtige poëtische binnenwereld hebben opgebouwd, zo groot dat de buitenwereld erin past. Griffioen weet als geen ander de lezer deze binnenwerelden binnen te voeren.

In Wijk hangt iedereen maar wat rond: de verteller en zijn bes te vriend Mike (vakkenvullers per ongeluk gecast als hoofdpersonen), de legendarische Erik, weerman Arie. Hun dagelijks leven lijkt het ruwe materiaal voor een mop, maar tijdens het lachen vragen we ons af: hoe kan zoiets troosteloos je toch ook dierbaar worden? Wijk is een genadeloos en ontroerend portret van een jeugd ergens in Nederland.

In Gedichten met een mazda 626 staat behalve de mazda 626, de lichamelijk en psychisch slopende zoektocht naar het onbewuste centraal. De verteller krijgt medicatie voorgeschreven die hem 's nachts wakker houdt. In een van die nachten tussen slapen en waken in ziet de verteller zijn dode vriend Jimmy - een internetdealer - terug. Hij denkt dat hij de plek waar Jimmy verblijft kan bereiken door veertig uur wakker te blijven. Soms lukt het.