Schrijven is zuurstof

doorgegeven aan lezers,

zuurstof,

die eerst zelf,

al schrijvende,

is gewonnen.

Verwondering is het verbindende woord in deze bundel. Dichter Egbert Rietveld verwonderde zich al vanaf zijn vroege jeugd. Hoe mooi tekende de vrieskou buiten prachtige ijsbloemen op de binnenkant van de ramen in huis. Soms leken het ook ragfijne veren. Later was er de verwondering over verre lichten aan de donkere hemel. En nog later over nog zoveel meer dingen.

Rietveld bezingt hervonden l...

“Ik denk dat ik ook alzheimer heb.”

Stilte.

En daarna: “Ik weet het zeker.”

We zwijgen.

Tiny is dan 56 jaar.

Een zwaar en heftig woord valt zomaar tussen ons in. Het A-woord. Het is nog een steen die valt in het water en snel verdwijnt naar de bodem.

Eerst toont het zich als onweer in de verte, dan als gerommel op zolder. Totdat het gedonder midden in de kamer staat. Dan begint Egbert Rietveld te schrijven. Drie jaar lang. Teksten, gedichten, flarden gedachten, van anderhalf jaar ...