Jorge Luis Borges (Buenos Aires, 1899 - 1986) verwierf vooral wereldfaam met zijn verhalen, verzameld in De Aleph en andere verhalen. Hij geldt als de belangrijkste Zuid-Amerikaanse prozaschrijver van de twintigste eeuw.

Toch zag hij zichzelf in de eerste plaats als dichter. Met name in de laatste dertig jaar van zijn leven schreef hij graag poëzie. Vanaf de jaren veertig raakte hij langzamerhand blind. Hierdoor was hij tijdens het schrijven niet alleen veel meer aangewezen op zijn geheugen...

van beddengoed vouw ik een vrouw

en noem haar tegenwicht

’s avonds lig ik in haar armen

maar ze vindt het niks

omdat ik boos ben

naai ik haar mond dicht

In Röntgenfotomodel wordt een lichaam tegen het licht gehouden. Om te onderzoeken wat eraan schort, om te bepalen waar het licht doorlaat. Het lijf blijkt sterker dan gedacht. De huid een dunne wand die in volharding niet onderdoet voor zelfhelend beton.

In tastende zinnen schrijft Vicky Francken over zowel de zintuiglijke ervaring als he...

Met tien indrukwekkende en gelauwerde bundels op haar naam is Anneke Brassinga een van de belangrijkste dichters van ons land. ‘Buitenissig en exuberant… Afwisselend burlesk, diep ernstig, euforisch en een beetje hitsig’, schreef Trouw. En De Morgen: ‘Even unieke, levenslustige als prachtige poëzie’. Brassinga experimenteert uitbundig met de taal en met vergeten, in onbruik geraakte woorden. Haar toon is afwisselend romantisch, luchtig en ingetogen; schijnbaar moeiteloos wisselt ze...

'In een overbekend geworden brief aan Achterberg heeft Mulisch verklaard, weinig of niets voor poëzie gevoeld te hebben, totdat hij met diens poëzie kennis maakte. Hij trof in die poëzie meteen de meest absolute en veeleisende, een die in taal het onmogelijke wil realiseren: het vinden van de leven gevende formule. In absoluutheid doet de poëzie van Mulisch niet onder voor die van Achterberg, al is het object van zijn streven anders: hij tracht in taal de poëzie te scheppen, tot spreken ...

Bijna tien jaar geleden debuteerde Ramsey Nasr, die tot dan toe bekendheid genoot als jong en aanstormend acteur, in de poëzie met de dichtbundel 27 gedichten & geen lied. De bundel kreeg nominaties voor verschillende prijzen en Nasr maakte veel indruk met zijn indringende voordracht. De opvolger die drie jaar later verscheen, Onhandig bloesemend, liet een breed en gerijpt geluid horen. Ook deze bundel, bekroond met de Hugues C. Pernathprijs, werd meerdere malen herdrukt. Als stadsdichter va...

In haar debuut Leger onderwerpt de jonge dichter Mieke van Zonneveld (1989) zich aan een gemystificeerd en genadeloos zelfonderzoek. In uiterst beheerste taal heeft ze lief en tolt ze om. Onder de woorden sluimert voortdurend het risico om uit het volle leven geknipt te worden. Alleen in dromen bestaat de mogelijkheid barrières te slechten.

Treed binnen in het rijk van Anneke Brassinga, waar ‘hoogstaand lentezonlicht wordt gekelderd/ naar het van droogte knisperende wortelbroed’. Poëzie bestaat er naast de bomen, de duinen en de scharrelaar, het verhevene en het gewone raken er verweven. In Het wederkerige lijken de mogelijkheden van de taal onuitputtelijk. Soms melancholisch, dan weer geestig, maar altijd uitbundig en intens, weet Brassinga de wereld in haar beeldrijke poëzie te vangen.

Dwalmgasten is een bundel van uitersten, met gedichten over oorlogsgeweld en mensen die op de vlucht slaan, maar ook over grote levensvervullende liefdes, zoals die van het echtpaar aan wie het vergund is niet te hoeven meemaken hoe de ander sterft: ze veranderen tegelijk, zij in een linde, hij in een eik. Het liefdevolle en het verschrikkelijke sluiten elkaar niet uit maar vullen elkaar aan, de taal is dreigend en geladen. De dichter zoekt een verbindingspunt tussen het persoonlijke en het m...