Dwalmgasten is een bundel van uitersten, met gedichten over oorlogsgeweld en mensen die op de vlucht slaan, maar ook over grote levensvervullende liefdes, zoals die van het echtpaar aan wie het vergund is niet te hoeven meemaken hoe de ander sterft: ze veranderen tegelijk, zij in een linde, hij in een eik. Het liefdevolle en het verschrikkelijke sluiten elkaar niet uit maar vullen elkaar aan, de taal is dreigend en geladen. De dichter zoekt een verbindingspunt tussen het persoonlijke en het m...

Enige jaren geleden overleed de vrouw van Pieter Boskma aan de gevolgen van borstkanker. Die tragedie leidde tot deze verpletterende dichtbundel die zich laat lezen als een ‘rouwdagboek in verzen’. In Doodsbloei bouwt Boskma een teder monument voor de grote, blijvende liefde, met glasheldere en hallucinerende gedichten, een spannende reis naar het dodenrijk en gesprekken met de Dood zelf. Ondank het verdriet waarvan de gedichten verhalen, is de toon bepaald niet altijd somber. Wie Doodsbl...

Wat gebeurt er als een dichter op de troon wordt geheven en poëzie de maat van

alle dingen wordt? Veel wonderlijks, maar hoe zoiets afloopt…? Tsunami in de Amstel

is mysterieus en beschouwend, melancholiek en lyrisch, politiek, zinnelijk en

vreemdsoortig. Deze poëzie roept de revolutie uit, maar verbeeldt ook grote thema’s

als liefde, ouder worden en de dood. Daarbij wordt de toon nooit zwaar, want zoals

altijd bij Boskma is de soms zwarte, soms absurdistische humor sterk aanwezig.

Bart Chabot is een ongrijpbaar fenomeen. De verwarring over wat hij is, houdt aan, en hij zal de laatste zijn daar helderheid over te verschaffen. Zonder twijfel is hij vanaf het eerste uur dichter. Gerrit Komrij wist er wel raad mee: ‘Menig dichter ziet zich geconfronteerd met zijn fragmentarische zelf, maar Chabot komt zichzelf tegen als een gedemonteerd kadaver.’ Bart Chabot blijft trouw aan zichzelf en aan zijn poëzie, ook in Bananenrepubliek beweegt hij soepel, zelfs naar gene zijde:

vroeg in de middag voegde ik m...