Nooit meer slapen is het meesterlijke verhaal van de jonge geoloog Alfred Issendorf, die in het moerassige noorden van Noorwegen onderzoek wil verrichten om de hypothese van zijn leermeester en promotor Sibbelee te staven. Issendorf is ambitieus: hij hoopt dat hem op deze reis iets groots te wachten staat, dat zijn naam aan een belangrijk wetenschappelijk feit zal worden verbonden. Deze ambitie hangt samen met het verlangen het werk van zijn vader, die door een ongeluk tijdens een onderzoekst...

In deel 4 van de Volledige Werken zijn de twee romans opgenomen die zo ongeveer de uitersten van het literaire spectrum van Willem Frederik Hermans tonen: Herinneringen van een engelbewaarder en Het Evangelie van O. Dapper Dapper, respectievelijk uit 1971 en 1973. Terwijl de eerste een realistische roman is die zich aan het begin van de Tweede Wereldoorlog afspeelt (Hermans beschouwde hem als zijn beste roman), spruit de tweede roman volledig voort uit de fantasie van Hermans en houdt die zic...

Deel 5 van Hermans' Volledige Werken bevat zijn 'universiteitsromans'.

Eind 1973 had hij de fysische geografie aan de Universiteit

Groningen vaarwel gezegd en was naar Parijs verhuisd. Hij was nu

geen 'amateurschrijver' meer, zo verklaarde hij, maar had 'de hele

dag niets anders te doen' dan schrijven. Het resultaat was in 1975 de

omvangrijkste roman uit Hermans' carrière, Onder professoren,

die door een journalist een 'literaire tijdbom' werd genoemd: de

ironische avonturen van een Gronings...

Met de manuscripten van zijn eerste twee romans heeft de jonge Willem Frederik Hermans lang moeten leuren voor hij een uitgever vond. Dat had meer te maken met Hermans' onmiddellijke status als genadeloos polemist en met de 'expliciete' scènes in zijn werk dan met de kwaliteit van de manuscripten. Conserve, dat uiteindelijk verscheen bij het kleine uitgevershuis W.L. Salm & Co. en dat het fantastische verhaal bevat van de onvervulde liefde van de mormoonse Onitah voor haar halfbroer, is een ...

Met de manuscripten van zijn eerste twee romans heeft de jonge Willem Frederik Hermans lang moeten leuren voor hij een uitgever vond. Dat had meer te maken met Hermans' onmiddellijke status als genadeloos polemist en met de 'expliciete' scènes in zijn werk dan met de kwaliteit van de manuscripten. Conserve, dat uiteindelijk verscheen bij het kleine uitgevershuis W.L. Salm & Co. en dat het fantastische verhaal bevat van de onvervulde liefde van de mormoonse Onitah voor haar halfbroer, is een ...

In deel 4 van de Volledige Werken zijn de twee romans opgenomen die zo ongeveer de uitersten van het literaire spectrum van Willem Frederik Hermans tonen: Herinneringen van een engelbewaarder en Het Evangelie van O. Dapper Dapper, respectievelijk uit 1971 en 1973. Terwijl de eerste een realistische roman is die zich aan het begin van de Tweede Wereldoorlog afspeelt (Hermans beschouwde hem als zijn beste roman), spruit de tweede roman volledig voort uit de fantasie van Hermans en houdt die zic...

De ongekende felheid van Willem Frederik Hermans' roman Ik heb altijd gelijk strooide zijn tegenstanders zoveel zand in de ogen dat het op 20 maart 1952 tot een geruchtmakend proces kwam, dat Hermans won. Nu, zoveel jaar na dato, valt vooral het aanstekelijke plezier van de schrijver op, en de frappante actualiteit van zijn eigenlijke onderwerp: de onderbuikgevoelens van de hoofdpersoon.

In De God Denkbaar Denkbaar De God laat Hermans het fulmineren over aan de taal zelf, die in deze roman t...

De ongekende felheid van Willem Frederik Hermans' roman Ik heb altijd gelijk strooide zijn tegenstanders zoveel zand in de ogen dat het op 20 maart 1952 tot een geruchtmakend proces kwam, dat Hermans won. Nu, zoveel jaar na dato, valt vooral het aanstekelijke plezier van de schrijver op, en de frappante actualiteit van zijn eigenlijke onderwerp: de onderbuikgevoelens van de hoofdpersoon.

In De God Denkbaar Denkbaar De God laat Hermans het fulmineren over aan de taal zelf, die in deze roman t...

Columns en essays van de scherpzinnigste schrijver van Nederland .

'Ik heb het maar zelden meegemaakt dat ik er geen spijt van kreeg, als ik iemand staan liet op de plaats die de bescheiden Bijkaart met zoveel ere inneemt.' Dat schreef Willem Frederik Hermans in het voorwoord bij Boze Brieven van Bijkaart (1977), de bundeling van de columns die hij onder het pseudoniem Age Bijkaart vanaf eind 1973 schreef vanuit zijn nieuwe woonplaats Parijs. De schrijver haastte zich te benadrukken dat, hoew...

Columns en essays van de scherpzinnigste schrijver van Nederland .

'Ik heb het maar zelden meegemaakt dat ik er geen spijt van kreeg, als ik iemand staan liet op de plaats die de bescheiden Bijkaart met zoveel ere inneemt.' Dat schreef Willem Frederik Hermans in het voorwoord bij Boze Brieven van Bijkaart (1977), de bundeling van de columns die hij onder het pseudoniem Age Bijkaart vanaf eind 1973 schreef vanuit zijn nieuwe woonplaats Parijs. De schrijver haastte zich te benadrukken dat, hoew...