Een meisje van honderd beschrijft het levensverhaal van Moemie, een meisje dat dingen ziet die anderen ontgaan. Dat is haar gave en haar noodlot. Nadat zij haar ouders en familie verliest door de rituele zelfmoord van het vorstenhuis op Bali in 1906, wordt ze opgenomen in een gezin dat haar helderziendheid nodig heeft om geesten uit hun huis te verjagen.

Voor Marion Bloem is Bali al sinds 1977 het eiland waar ze tot rust komt en ongestoord kan schrijven. In de vijfendertig jaar die sindsdien voorbij zijn gegaan, heeft ze het eiland zien veranderen. Bloems liefde voor de unieke cultuur, de hartelijke bevolking en de verdraagzaamheid die ervoor zorgde dat Bali een knooppunt van invloeden werd, bleef al die tijd overeind.

Bloem wil haar Bali delen met haar lezers. In Het Bali van Bloem zijn zestien verhalen opgenomen die ze in de loop der jaren ...

Ze zei: ‘Ik ga niet dood, ik vlieg weg.’

Op het moment dat Marion Bloem hoort dat haar zus ernstig ziek is en binnen enkele maanden zal sterven, lukt het haar niet verder te schrijven aan het boek over haar Indische jeugd. Als ze is overleden lijkt het of haar zus de herinneringen mee het graf in heeft genomen. Na maanden van rouw pakt Bloem de pen weer op en begint te schrijven aan Een teken van leven.

Marion Bloem groeide als kind van Indische ouders op met de vanzelfsprekendheid ten aa...

In Het Java van Bloem vindt de lezer niet alleen sterke, oorspronkelijke verhalen, maar ook uiterst praktische adviezen voor wie de rijke cultuur van het belangrijkste eiland van Indonesië wil leren kennen. Familierecepten, een keur aan schitterende foto’s en de persoonlijke invalshoek van de auteurs maken dit boek tot een feestelijke zoektocht en een onorthodoxe gids.