Abdellah en Petra voeden hun zoon Ilias op met het beste van twee culturen, Marokko en Nederland. Oost en West raken in hem met elkaar verstrengeld. Aan hun mooie leven komt een tragisch einde als Ilias wordt aangereden, en overlijdt. Petra deelt haar verdriet, Abdellah keert in zichzelf. In een café in zijn geboortestad in Marokko overdenkt hij de wereld die hij heeft opgebouwd, en heeft zien instorten.

Stilte kan spaarzaam licht laten schijnen over wat zich voltrokken heeft. Stilte van de schaamte, van verdriet en van verbijstering, omdat de mens in staat is te vernietigen. Wie herdenkt verplicht zichzelf oog te hebben voor wie oorlog en genocide ontvluchten.

Voor mij opent de stilte van 4 mei de deur naar de ander. Durven we stil te zijn, dan durft de ander wellicht zichzelf te zijn. De stilte is geen passieve handeling, het is een actief instellen op de komst van een nieuwe wereld. Primo...