Simone Atangana Bekono debuteerde op overdonderende wijze in de literatuur met de dichtbundel hoe de eerste vonken zichtbaar waren. Ze bevestigde haar literaire talent met proza (Confrontaties en Zo hoog de zon stond), maar nu is ze back to basics met een tweede verzameling gedichten. Hoewel, back to basics? Alles komt op losse schroeven te staan in deze fundamenteel essayistische, lichamelijke, zichzelf bevragende of tegensprekende en ondermijnende poëzie. In een mengeling van zowel grotesk...

De dansvloer is van iedereen is een ode aan de onvolmaakte mens. Maaike de Wolf beschrijft een intens grotestadsleven waarin we het allemaal maar net bijeen weten te houden. Wat is er nodig om te bestaan, om mens te zijn? Hoe schuren onze verwachtingen langs de werkelijkheid? Mark Boog schreef bij toekenning van de Hollands Maanblad Beurs voor poëzie: ‘Die combinatie van gretigheid en treurnis, van slagroom en afhaalpizza, rijst krachtig en overtuigend op uit de poëzie van deze dichter [....

Deze bundel omvat een heel leven: de ondoorgrondelijke voor- en nadelen van ouderdom, de babbelende prinsesjes op de achterbank, een achtergelaten paspoort, de ingrediënten van een voedzame wintersandwich, de dood van een zus, de vrolijke aanwezigheid van de zon, wier helderheid meetbaar is dankzij het duister dat zij verlicht. Deze poëzie kon door niemand anders geschreven worden, noch had de dichteres het op enig ander moment in haar leven kunnen schrijven.

‘Poëzie die je erbij wilt he...

De fascinatie van Hester Knibbe voor oude culturen komt ook in haar nieuwe bundel Binnen in de aarde is een berg weer onmiskenbaar tot uiting. Dit keer neemt ze niet de klassieke oudheid als uitgangspunt, maar een boek uit het oude China: de I Tjing, ofwel Boek der Veranderingen. Aan de hand van vierenzestig hexagrammen wordt daarin verteld hoe je onder bepaalde omstandigheden het beste kunt handelen of je gedragen. Knibbe gebruikt de titels van de hexagrammen voor haar gedichten en plaatst z...

‘De beste typering van Glücks poëzie is dat “alles wat ze aanraakt, verandert in muziek en legende”. Inderdaad, Glück hoort bij die club van dichters van wie het werk uit zichzelf zingt, waar de nadrukken liggen waar zij ze heeft bedacht en een verhaal te vertellen heeft: van compassie, verwondering, afkeer, en soms ook van lyrische woede.’ – Philip Huff in De Groene Amsterdammer

Glück noemde Averno (2006) naar een klein kratermeer in Zuid-Italië, dat de Romeinen beschouwden al...