Toen hij een jaar of twintig was, vond Jeroen Theunissen in een reiswinkeltje een kaart van Europa waarop dikke purperen lijnen

langeafstandswandelingen markeerden. Wanneer de schrijver jaren later last krijgt van melancholie, angstaanvallen en depressies, en zich gevangen voelt in een ongelukkig huwelijk, laat hij alles en iedereen achter, ook en vooral zijn twee kinderen, en begint aan een zes maanden durende wandeltocht van Zuidwest-Ierland tot aan de Bosporus.

Jeroen Theunissen treedt zo ...

Op 25 augustus staan aan het sterfbed van de tweeënzestigjarige Liz haar zoon en zijn vriendin, haar ex-geliefde, een oude vriend en een oude vriendin. En Marthe. Het is de warmste zomer sinds het begin van de metingen. Liz heeft voor euthanasie gekozen. Maar na haar dood staat Liz op, en begint aan de ochtend van wat haar laatste dag wordt. Vervolgens komt haar voorlaatste dag. Dan de dag ervoor. Dan de dag daarvoor. Een week lang komen vrienden en oude bekenden langs.

Met mededogen, liefde ...

Hij een eurocraat, zij iemand zonder verblijfsvergunning. Hij lobbyt voor grote bedrijven, zij doet allerhande onderbetaalde klusjes. Hij een westerling, zij een Afrikaanse. Hij een ‘expat’, zij een ‘migrant’.

Wanneer Griff en Ama een relatie krijgen, moeten ze heel wat twijfels en vooroordelen opzijzetten. Overwint liefde alles? Of gebruiken ze elkaar slechts even, tot ze de ander niet meer nodig hebben? En wat is dat met de stad waarin ze wonen? Brussel, wereldstad tegen wil en dank...