Arthur Briët (Madioen, Ned. Indië 1867-1939 Nunspeet) werd door zijn vriend, de kunstenaar Willem Witsen, ‘een curieuze jongen’ genoemd. Met een grote eigenzinnigheid volgde hij zijn eigen artistieke weg zonder zich te willen binden aan één bepaalde richting.

Op de middelbare school hield hij zich al bezig met originele, geestige tekenprojecten. Na de Academie in Antwerpen verbleef hij een paar jaar in het centrum van de kunstwereld: Parijs.

Briët vestigde zich in het kunstenaarsdorp...

De naam Klaas Gubbels is synoniem aan de Koffiepot, maar ooit was dit anders. Voor 1990 was dit de Tafel. Thom Mercuur kwam in 1992 in de catalogus ‘Koffiepot – Klaas Gubbels’ tot de conclusie dat de Koffiepot de ‘centrale plaats’ heeft overgenomen. Maar de tafel is nooit ver weg. Als een geduldig toneelattribuut blijft ze soms tussen de coulissen en dan weer claimde ze even die centrale plaats op het toneel, zoals in de tentoonstelling met gelijknamige catalogus ‘Les Tables Sauva...

Wolken bevinden zich in de atmosfeer op verschillende hoogten. Zij presenteren zich in uiteenlopende vormen. En altijd verleiden zij mensen tot associaties. Tot speelse gedachten waarmee de denker zich – ongeacht de duiding - aangenaam kan vermaken. Mensen kijken graag naar de altijd fluwelen, zacht uitlopende formaties en vinden die mooi.

Al in de oudheid werd lucht beschouwd als een van de vier basiselementen van al het leven. Wolken zijn een meteorologisch fenomeen. Wolken zijn zeer fijn...

Het zijn vaak enigszins verloren plekken en al te gewone, banale dingen, die de aandacht trekken van Gies Backes (Venlo, 1977). Een ouwe caravan, een deels overwoekerde motorboot, een rijtje afvalcontainers, een gehavend stuk vloer, een perk agaven. Door de bijzondere penseelvoering herkenbaar, maar niet fotografisch scherp geschilderd in zich enigszins terugtrekkende kleuren. Mensen lijken er net voor de komst van de schilder te zijn vertrokken. Onwillekeurig stelt de kijker er zich geen gal...

In 1994 maakte de jonge schilder Paul van Dongen kennis met de toen 90-jarige tekenaar en portretschilder Sierk Schröder. Na een bezoek aan zijn huis in Wassenaar schreef hij: ’Vrijheid zonder fundament leidt tot oppervlakkigheid. Het fundament dat uw werk heeft zit in een voortdurend studeren, hernemen, tekenen, opnieuw tekenen en weer observeren. Ik heb vele leermeesters gehad maar als er een kunstenaar is van wie ik graag leerling zou zijn geweest dan zou u dat zijn.’

In de jaren die ...

Een hamer, een zaag, een rasp en een schaar. Het is

niet meteen het gereedschap dat je verwacht in een

schildersatelier. Op de werktafel van Wim Biewenga

liggen wel meer opvallende dingen: stukjes gekleurd

papier, houten speelblokken en een bouwseltje van

Meccano. Het vertelt veel over hoe de kunstenaar

werkt: het is schuiven, schuren en schaven, gekleurde

vlakjes bij elkaar leggen, een plankje aan een paneel

vastmaken, of een latje er toch weer afhalen. Het

is een zoektocht, waarin Biewenga ...