Taalhumorist Wim Meyles mag zich Nederlands kampioen

light verse (plezierdichten) 2020/2021 noemen.

In zijn 26e boek trakteert hij de lezer opnieuw op een

groot aantal luchtige, humoristische verzen.

Hij hanteert daarbij bekende vormen

(zoals sonnet, snelsonnet, refreindicht, ollekebolleke,

Trijntje Fop, enz.), maar heeft er ook zelf een aantal bedacht:

kortjakjes, viertjes, ootjes, dubdichten,

triotritsen en vocabularie.

De inhoud varieert van filosofisch tot speels,

van satirisch t...

Geke Maes deelt onder de naam Same Geek haar gedichten en quotes op social media en weet hiermee mensen te raken. In 2021 won ze de AMAI-publieksprijs voor beste quote op Instagram. Geke’s werk kenmerkt zich door een ogenschijnlijke eenvoud die diepgang herbergt. Ze beheerst de kunst om met weinig woorden veel te zeggen. Echt en oprecht. In een mooi samenspel van tekst en beeld, is deze bundel als een pakketje levenswijsheid voor jong en oud. De keuzegedichten met persoonlijke toelichting v...

Filosoviertjes zijn speelse gedichtjes van vier regels met een beschouwende ondertoon.

Ook in zijn drieëntwintigste boek neemt Wim Meyles mens en maatschappij

weer op de hak: overgewicht, sociale media, vergrijzing, spoorwegen, farmaceuten, megastallen, immigratie, zorgverzekeraars, en vele andere nationale hobby's en ergernissen.

Hij kan doorgronden wie je bent,

van wieg tot aan begrafenis.

Intussen is het wel bekend

dat dit niet God maar Google is.

De welvaart heeft ons goed gedaan:

ee...

In Oergroen bundelt Jantine de Jong gedichten die ze gedurende een groot deel van haar leven heeft geschreven. Het zijn gedichten waarin beeldtaal een grote rol speelt. Deze beeldtaal is vooral geïnspireerd door beelden uit de Bijbelse literatuur. De gedichten kwamen voort uit de confrontatie en ontmoeting met concrete plaatsen en landschappen en met concrete mensen onderweg. De schrijfster neemt de lezer mee naar de plaatsen die zij zelf heeft bezocht.

Een krachtige, warme en veelzijdige bu...

Schrijven is zuurstof

doorgegeven aan lezers,

zuurstof,

die eerst zelf,

al schrijvende,

is gewonnen.

Verwondering is het verbindende woord in deze bundel. Dichter Egbert Rietveld verwonderde zich al vanaf zijn vroege jeugd. Hoe mooi tekende de vrieskou buiten prachtige ijsbloemen op de binnenkant van de ramen in huis. Soms leken het ook ragfijne veren. Later was er de verwondering over verre lichten aan de donkere hemel. En nog later over nog zoveel meer dingen.

Rietveld bezingt hervonden l...

bekijk me maar

ik laat het toe

zie mijn lach

ik schenk je hem

raak me aan

ik ben niet meer bang

ik mag in deze wereld leven

'In de zon' belicht het onderwerp seksueel misbruik. In de bundel wordt duidelijk gemaakt wat de impact ervan is als je dit als jong kind overkomt. Met deze bundel wil Ingrid laten zien dat er hoop is en dat ook na het meemaken van een dergelijke traumatische ervaring de zon weer schijnt in je leven. In de zon is Ingrid's eerste gedichtenbundel.

Gedichten met een hoog 'er is meer'-gehalte. Meer tussen hier en daar. Vian Moo schrijft over de lijntjes die we onderling kunnen hebben, over 'meer dan' toeval en in het moment zijn.

Dit alles in haar eigen kenmerkende stijl: optimistisch, licht en luchtig.

De wortels van Vian Moo (1961) liggen in het land van Cuijk. Ze schrijft voor de schoolkrant en wint de gedichtenwedstrijd 'Mens en boek'. In 1985 ligt haar debuutbundel 'Van de drup in de regenboog' in de regionale boekhandels.

...

“Ik denk dat ik ook alzheimer heb.”

Stilte.

En daarna: “Ik weet het zeker.”

We zwijgen.

Tiny is dan 56 jaar.

Een zwaar en heftig woord valt zomaar tussen ons in. Het A-woord. Het is nog een steen die valt in het water en snel verdwijnt naar de bodem.

Eerst toont het zich als onweer in de verte, dan als gerommel op zolder. Totdat het gedonder midden in de kamer staat. Dan begint Egbert Rietveld te schrijven. Drie jaar lang. Teksten, gedichten, flarden gedachten, van anderhalf jaar ...

Geïnspireerd door emotionele of onverwachte gebeurtenissen tekent Jan de Haan in woord en beeld zijn gedachten op. Zo is een gevarieerde bundel ontstaan, geïllustreerd met zijn eigen fijnzinnige tekeningen.

Tjalling, de zoon van Monique en Hans van Elst, pleegde op 27 juli 2004 suïcide. Zijn ouders vonden hem toen ze terugkwamen van een zeilvakantie op het IJsselmeer. Monique van Elst- Hilckmann verwoordt de onbegrijpelijke ontreddering die hen overviel in gedichten, die in deze bundel zijn samengebracht.

Zij hoopt dat deze gedichten steun bieden aan hen die op zoek zijn naar troost, rust, begrip, kracht, vertrouwen, herwonnen levenslust en geloof in een vernieuwde toekomst.