Tussen 1974 en 2017 schreef Geerten Meijsing brieven aan ‘zijn’ uitgever, in een scala aan stijlen en stemmingen. Hij bewondert de even erudiete als urbane Theo Sontrop vanwege diens superieure inzichten in vrouwen, de wereld en wereldliteratuur, maar moet als beginnend schrijver voortdurend bedelen om voorschotten en vertaalopdrachten. Gaandeweg verdicht de zakelijke relatie zich tot een persoonlijke band. Puttend uit dagboeken, agenda’s en geheugen vult Meijsing de brieven aan met her...

In Siciliaanse brieven ontmoeten we een oudere schrijver die in de nadagen van zijn zelfverkozen ballingschap aan de rand van de beschaving in melancholische overpeinzingen verslag doet van zijn bestaan. In vijfentwintig brieven, doordrenkt van weemoed en zingenot, schrijft hij een niet nader aangeduide je vanuit Ortigia (het eilandvormige historische centrum van Syracuse) over al wat zijn oeuvre kenmerkt: literatuur, klassieke filosofie, levenskunst en het leven van alledag. En over zijn doc...