Op een middag werd Jacominus uit zijn middagdutje wakker gemaakt door zijn oude vriend Policarpe. Met z’n tweetjes proberen ze een ongrijpbare, maar heel dierbare herinnering te achterhalen. Ze gaan terug in de tijd en herbeleven op die manier een keur aan gezamenlijke momenten, de ene herinnering nog mooier dan de andere ...

Een boek om te lezen en te koesteren.

Eén enkele seconde.

Jij denkt vast: dat is ook niet veel.

Toch zijn er sommige secondes die belangrijker zijn dan andere.

In ieder geval voor Jacominus, maar ook voor heel wat anderen.

Dus één enkele seconde voor 1 of 10, of wat zeg ik, 100 personages, en die dan allemaal samen op een tekening die groter is dan jijzelf?

Dat is juist wél veel.