We maken ruzie, gaan scheiden en voeren oorlog, maar waarom? Omdat we gelijk denken te hebben. De paradox: hoe meer communicatiemiddelen, hoe meer onenigheid. Nooit eerder in de geschiedenis maakten we zo gemakkelijk contact met anderen als nu. Tegelijkertijd neemt het aantal conflicten alleen maar toe. Tijd om stil te staan bij de vraag wat waar is (en wat niet) en hoe dat ons kan helpen onszelf en de ander beter te begrijpen.

Hoe blijf je open en gegrond in een woedende en woelige tijd? Hoe verbind je je, met jezelf, met anderen, de wereld? Hoe komen we tot rust en reflectie? In het essay in dit boek verkennen wij de taal als een manier om open te blijven, naar dat wat ons (ver)bindt, de ondergrond van ons allemaal. We stoffen woorden af, dompelen ons er in onder en vieren de taal. Van verzorgende woorden tot vrolijke woorden, en van compassievolle woorden tot verbindende woorden. We nodigen je uit om mee te gaan ...