Dichter Jan Kleefstra vergezelde Henry Mentink tijdens diens Krui-tocht over Aarde in het voorjaar van 2022. Het werd een voettocht met een kruiwagen vol aarde, van Varik in de Betuwe naar de Franse hoofdstad.

De wandeltocht van ruim vijfhonderd kilometer kende als eindpunt het hoofdkantoor van UNESCO in Parijs. Henry stelde de VN-organisatie, die waakt over culturele en natuurlijke monumenten, voor om de hele Aarde op de Werelderfgoedlijst te zetten. Dat deed hij uit de grond van zijn hart.

...

Het wordt stiller. De zon is nog niet op. Het meerwacht op de vlucht die alles in beroering brengt. Watspreekt, fluistert. Nachtkoude heerst over het mooistemoment van deze winterdag, waarin het zijn vooreven in alles oplost en het sleutelwoord ingetogenheidis. Of zoals de Wulp murmelt: 'ik hoop dat er nogeen beetje wind komt, hoe anders raak ik los van dituitgewoonde land'.Een mistval om het rumoer is de derde bundel vanJan Kleefstra bij Aspekt. De tekeningen zijn gemaaktdoor Lucien Tinga.

Geen getalm. Zolang de seizoenen nog herkenbaar, volgen wij de dagen. Stormen klaren vooral de lucht. We zien wel wat er van komt. Aanhoudend lawaai houdt ook een stilte in. Het geduld volledig onder controle. Als slaapvluchten tegen de wind in. En het verlegen land eronder. Luisterend vooral. Wachtend op de zee. Zo goed als dat gaat. Meer valt er niet over te vertellen.

Dit is de vijfde bundel van Jan Kleefstra bij uitgeverij Aspekt. Met in deze bundel schetsen van Jan Snijder.

Over de vorig...

Winterflarden is de zesde bundel van Jan Kleefstra bij uitgeverij Aspekt. In vijf hoofdstukken veegt hij wat flarden winterrestjes bijeen en staart naar de wolken. Hun rijkdom en uitbundigheid zichtbaar vanaf de Aarde. Wie weet, als we alles eens een tijdje met rust laten, en luisteren naar de planten, misschien wel keert vanzelf de liefde terug en is het weten nergens meer voor nodig. De illustraties zijn van Christiaan Kuitwaard.

“waarom nog een uitval gewaagd

zwem je het meer nog wel een...

De aanloop van een ochtend die weet dat ze zich over zal geven, het traag traag aanzwellen van wind, het vanuit de verte naderen van de slaaptrek van duizenden ganzen, de bloei op een plek waar niemand komt, een versleten muziekstuk, de roep om aandacht van een vergeten stuk land in de herinnering van haar die daarboven nog gezongen heeft. Vooralsnog is het slechts de ons resterende taal. Of zoals twee keuvelende raven in een boomtop zeggen: “Vandaag was er een heerlijk warme zon, maar eens...