Het begon als een bevlieging. Pollie moest als de wiedeweerga een jongen worden. Haren afknippen en een broek aantrekken was zo gebeurd. Leren om in het openbaar winden en boeren te laten en hoe erbij te lopen als een gorilla duurde wat langer... En nu is ze dan ingelijfd in het leger en ze is op zoek naar haar verdwenen broer. Terwijl er een oorlog woedt. Er woedt altijd wel een oorlog. Pollie en haar mederekruten zitten opeens midden in het gewoel, zonder een greintje oefening – en de vij...

Politiechef van Ankh-Meurbork, Dauwe Flinx, heeft zijn leven helemaal op orde. Dan slaat de bliksem in, en bevindt hij zich plotsklaps in zijn eigen problematische verleden zonder zelfs de kleding die hij aanhad. In het verleden te leven is moeilijk, maar er te sterven is – zoals hij al snel ondervindt – ongelofelijk eenvoudig.

Maar hij moet in leven blijven om een moordenaar op te sporen en om zichzelf te leren hoe hij een goede politieagent moet worden. Ook moet hij de uitkomst van een ...

‘Wat wil die adelaar dan met je?’ vroeg Broeda.

‘Hij wil me opeten.’

‘Maar je bent toch een schildpad!’

‘Ik ben jouw God!’

In den beginne was het Woord. En het Woord was: ‘Hé, jij daar!’

Broeda is Uitverkoren. Zijn god heeft tot hem gesproken, zij het momenteel in de gedaante van een schildpadje.

Broeda is een eenvoudige ziel die dan ook maar een paar dingen wil: Hij wil graag dat ze die wijsgeer niet vervolgen en dat de inquisitie hem niet gaat martelen — ook al beweer...

Het heet dat de wereld plat is en op de rug ligt van vier olifanten, die zelf weer op de rug van een reuzenschildpad staan.

Het heet dat de vijfde olifant ettelijke jaren geleden door de dampkring kwam aankrijsen en zo hard neerkwam dat vastelanden spleten en gebergten oprezen. Dat is maar een verhaal? En die omstreden delfstof dan?

Douwe Flinx, politiechef tevens hertog te Ankh-Meurbork, moet als ambassadeur naar het duistere Überwald, een land rijk aan vet. Opeens is hij een opgejaagde vlu...

Willem van der Woord is (per ongeluk) hoofdredacteur van de eerste krant op de Schijfwereld: het Ankh-Meurborks Nieuwsblad (motto "De Waarheid Slaakt Ketens"). En dus staat hij nu bloot aan de eeuwige gevaren van het journalistenvak: lui die het op zijn leven gemunt hebben, een bekeerde vampier met een doodsverachtende obsessie voor flitsfotografie, nog meer lui die het weer anders op zijn leven gemunt hebben en wat nog het ergst is, die vent die maar blijft zeuren om toch vooral plaatjes van...

‘Ik wil tovenaar worden,’ zei Esk.

De tovenaars staarden haar aan.

‘Tovenaar?’ vroeg Snijhoek. ‘Jij wilt tovenaar worden?’

‘Ja,’ zei Esk. ‘Ik ben de achtste zoon van een achtste zoon. Dochter bedoel ik.’

Voordat de Dood zijn knokige hand naar hem uitstrekte moest Stokkel Tromp nog even zijn toverstaf doorgeven aan de achtste zoon van een achtste zoon. Tot verdriet van de macho wereld van de tovenarij zag hij iets over het hoofd: het geslacht van de pasgeborene.

Onder de ho...

Feucht von Lippvacht is een bekwame oplichter en bedrieger. Nu moet hij opeens kiezen en zijn leven hangt af van waar hij voor kiest: zich (toch nog) laten ophangen of doorleven. Een moeilijke keus, want leven betekent bergen post van jaren her bezorgd zien te krijgen, ondanks weerwerk van regen, honden, de Vak- en Gezelligheidsbond van Postbeambten, de boosaardige topman van Het Hoofdaderlijk Semafoornetwerk en een middernachtelijke moordenaar. Dat wordt toch geen lachen? Maar misschien is e...

‘Word jij dan niet bang als je hoog bent?’ vroeg Rinzwind.

‘Nee,’ zei Tweebloesem. ‘Waarom zou ik? Je bent net zo dood na een val vanaf honderd meter als na een van vierduizend vadem, zeg ik altijd maar.’

Rinzwind zag daar de logica niet van. Het ging niet om het vallen als zodanig, het was het neerkomen…

Het oerdeel van de Schijfwereldreeks, waarin we kennis maken met een wereldschijf die rust op de schouders van vier enorme olifanten die getorst worden door de Grote Schildpad....

Er gebeuren merkwaardige dingen in de opera van Ankh-Meurbork... Een meesterbrein in avondkleding jaagt jonge sopraantje de stuipen op het lijf, af en toe sterft iemand een raadselachtige dood, en er sluipt een geheimzinnige schim door het gebouw die nogal rare briefjes achterlaat. Dit alles onder het scherpe oog van twee oude dames met punthoeden op die in de engelenbak pinda's zitten te eten. Ze kijken naar de kroonluchter en zeggen dingen als: 'Volgens mij hangt er een ongelukje in de luch...

Flinx zei: ‘Zie je soms wat eigenaardigs aan het topje van die toren?’

Dendarm staarde omhoog en lachte zenuwachtig.

‘Nou, het is net of er een draak opzit, hè? Alleen, als je zo'n beetje goed ernaar kijkt, zie je wel dat het gewoon schaduwen en plukken klimop en zo zijn.’

Flinx probeerde het. ‘Nietes,’ zei hij. ‘Ziet er nog steeds uit als een draak. Een hele grote.’

Met al hun occult gestuntel lukt het de Unieke en Hoogstverheven Loge van Verhelderde Mannenbroeders om een en...