Hermans’ liefde voor katten was zo groot dat hij hun gezelschap

zelfs wenste op zijn laatste rustplaats. In een zelfinterview tekende

hij ooit op dat er voor hem nooit een standbeeld opgericht

hoefde te worden. Een eenvoudig grafmonument, daar

viel over na te denken. ‘Het zou moeten bestaan uit een gepolijste

rechthoekige plaat van donker stollingsgesteente, niets

erop, behalve links bovenaan een bronzen beeldje op natuurlijke

grootte van een opgerolde slapende kat, met als onderschrift:

...