Een dichtregel, de gevleugelde woorden: ‘Ik ging naar Bommel om de brug te zien’. Sinds 1934 is het sonnet ‘De moeder de vrouw’ van Martinus Nijhoff (1894-1953) een moeilijk weg te denken ijkpunt en een anker in de Nederlandse poëzie. Het vers maakte school en kreeg een plaats tussen de moderne klassieken. Het sprak aan door de heldere beelden van de zingende vrouw, stoer bij ’t roer en de nieuwe brug die overkanten in het laagland

verbindt.

De dichtkunst ná Nijhoff draagt er de d...

In zijn deels autobiografische roman Vuurland vertelt Andreas Oosthoek over zijn tijd als dienstplichtig militair bij het omstreden detachement Dienst Identificatie, een 'samenraapsel van dromers en denkers, gestrande studenten en rotjongens'. Ze zijn overgeleverd aan de naweeën van de oorlog, ze zijn overgeleverd aan elkaar. Dagelijks worden ze geconfronteerd met de dood, de gesneuvelde jongens zijn van hun eigen leeftijd en hebben de tekenen van vergelding, moord en verraad. Het is de taak...

De jonge Solle groeit op in de Zeeuwse polder van de jaren vijftig, waar hij later het familiebedrijf zal overnemen. Als boerenzoon op het gymnasium is hij een buitenbeentje, maar dan ontmoet hij de excentrieke Jacques - een buutendieker, net als hij. De jongens worden onafscheidelijk. Terwijl Solle zich sterk verbonden voelt met zijn geschiedenis en familie, wil de jonge baron Jacques Christophe d'Ulm de wijde wereld in. Hij wil een nomadisch bestaan leiden, de vrijheid opzoeken, flaneren la...

De eerste gedichten van Andreas Oosthoek verschenen

- sporadisch, in tijdschriften - meer dan een halve eeuw

geleden. Zijn eerste bundel De bladen terug werd in 1987 gepubliceerd. Daarna kwamen nog drie kleinere bundels tot stand, steeds op aandringen van buitenaf. Trouw aan het adagium 'Niets te zeer' was de dichter moeilijk tot

verdere publicatie te bewegen. Hoe respectabel deze te-

rughoudendheid ook moge zijn, voor de lezers en dan

vooral de poëzielezers, zou het een gemis zijn als ...