Het was najaar. Onder aan het veld bij ons in de gewanden waren ze aardappelen aan het rooien. Ik ging kijken. Ik moet een jaar of zeven acht zijn geweest. De aardappeloogstmachine spoot stofwolken löss de lucht in en kwam steeds dichterbij. Ik kon de löss ruiken. De siltige ziltige lucht van zeer fijne bodemdeeltjes. Uiteindelijk kwam ik ook in zo’n stofwolk terecht. Ik kon geen hand voor ogen zien. Ik beademde de löss. Ik ademde de löss. Dit was het Limburgse land en ik was een Limbur...

Spaubeek gaat mee in de vaart der volkeren. Het wordt bijna een agglomeratie van Geleen. Niet alleen via de bebouwing maar ook de mensen uit Geleen die zich veelal doen vestigen. De Oud-Spaubekenaren verdwijnen langzaam uit het tijdsbeeld. De ziel is uit het dorp verdwenen. Het cultuurlandschap is bedorven door de Herinrichting Centraal plateau. Vele landschapselementen zijn verdwenen of staan onder druk. Er zijn louter nog grote kavels die door een sporadische boer worden onderhouden of bewe...

De voettocht naar Avalon is vooral een voettocht naar vroeger. Een voettocht naar de kindertijd toen de grens tussen deze en gene zijde nog vaag en ongedefinieerd was. Zoiets als met Samhain. Men kon toen makkelijk oversteken naar de andere kant, daar verblijven, en weer terugkeren. Het is en blijft een zoeken naar wat verloren is gegaan in deze moderne maatschappij. Die hectisch en vol van stress is. Een verhaal van het Avondland, van Avalon. Waar alles nog goed was en je in kon wegvluchten....

Biervliet, gelegen in huidig overstromingsgebied, kan een voorbeeld vormen voor gelijkaardige gebieden.

Wat als we met deze gemeente een nieuwe weg inslaan en kijken hoe het anders kan? Wat als we de inwoners

helpen om hun herinneringen, hun bezittingen, hun nauwe omgeving te vrijwaren van de opkomende,

allesverwoestende zee? Wat als er een alternatief kon zijn waarbij we overstromingen gebruiken, in plaats van ze te zien als een bedreiging.

In deze bundel zet ik enkele mogelijkheden op ee...

Telkenmale staken ze de pas Wolfhaag-Gemmenich over: De Pas van Wolfhaag, ook Schutteberg genoemd, begint bij het kasteel Vaalsbroek. De weg begint met een stevig klimmetje, gaat dan zogenaamd vals plat naar beneden tot aan het gevaarlijke kruispunt om dan weer omhoog, langs de Gemmenicherweg, te gaan naar de grenspost uit het verleden. Hier zat op 275 m. NAP de hoogst geplaatste ambtenaar van Nederland. De weg is ca. 1400 meter lang en met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. Het hoogte...

Ik ging naar het ziekenhuis. Langs het beeld ‘Moeder en Kind’ van Louis Reijen. Wat meteen opviel waren de grote grijze betonnen platen van het hoofdgebouw en de roestbruine bakstenen van de aanbouw. Een gebouw opgetrokken uit glas, marmer, beton, staal en baksteen.

Ze kwamen bij de volgende groen zuil die identiek was aan de eerste en vervolgden hun weg naar de laatste zuil opgetrokken uit donkerbruine staalplaten. Met daarachter het stiltecentrum, met blank gelakte beukenhouten banken, ...

Begin van het jaar 2020 bleek spoedig dat de uitgeroepen pandemie meer te maken had met moraliteit dan met verspreiding van een besmettelijke ziekte. Het bestuderen van Kant's boek 'Grundlegung zur Metaphysik der Sitten' diende als leiboek waarbij het boek 'In Order to Live' van Yeonmi Park als naslagwerk diende voor hoe mensen onder extreme omstandigheden hun menselijkheid wisten te bewaren. Eveneens het boek 'Ethics of vaccination' van Alberto Giubilini diende als leiboek. De uiteindelijke...

In volle glorie lag Aubel te pronken op een waterscheiding tussen het stroomgebied van de Bel en het stroomgebied van de Berwijn. Onlosmakelijk verbonden met een bocagelandschap, het ‘Land van Herve’, gekenmerkt door een in weiland gelegd glooiend landschap met als ingrediënten: kleine landschapselementen, boomgaarden en vele solitaire boerderijen, lijkend op zichzelf verdedigende forten. Met elkaar verbonden door weidepaden en tourniquets.

Aubel bevestigde zichzelf telkenmale opnieuw. R...

De weg werd na 40 miles weer een stuk beter begaanbaar. Er kwam een mist opzetten, waardoor alles direct klam werd. De afkoeling na zonsondergang was hier veel sterker dan aan de kust. De diversiteit aan bomen viel me op, al leek alles eigenlijk op elkaar. Opeens leek de lucht een stuk vochtiger te worden. Ineens was ook de geur daar. Alsof ik in een plantenkas van een tuinderij liep. Vochtig warme lucht met de geur van vele bomen en de humusrijke grond, samengesmolten tot één uniek aroma. ...

De schrijver Ruud Offermans (Spaubeek, 1966-*) schreef ‘De taalgrens voorbij’ als opvolger van het boek ‘Verdriet van Limburg’. Hij noemt Limburg een taallandschap bestaande uit een uitgestrekt tapijt in variërende kleuren, waarbij Aubel wordt beschouwd als melting pot. Aan het begin van de 20e eeuw preekte de deken van Aubel in het Nederlands, in westelijk gelegen Saint-Jean-Sart (Sint-Jansrade) in het Frans en in het oostelijk gelegen La Clouse (de Kluis) Duits. Deze tijd is echter...