Onze maatschappij is geobsedeerd door economische groei, verslaafd aan consumptie en daardoor verstrikt geraakt in een behoeftenspiraal. In het licht van de naderende schaarste aan fossiele brandstoffen blijkt ze een kolos op lemen voeten te zijn, verblind door de illusie dat de moderne technologie voor alles een oplossing heeft, de aarde onuitputtelijk is en de mens onbeperkte mogelijkheden heeft. Volgens Ton Lemaire vloeit dit alles voort uit het geloof in de vooruitgang, bij uitstek de rel...

Lemaire beschrijft de ontmythisering van de westerse ruimte vanaf het moment dat het landschap door Petrarca "ontdekt" werd tot aan de totale publicatie daarvan in de fotografie en de gretigheid van het toerisme. Deze beschrijving wordt gevat in zeer fundamentele beschouwingen over het landschap als cultuur, de rituele herhaling rond een heilig middelpunt, het reizen, wandelen en wonen, over stad en platteland, over prehistorie en volksgeloof, en over de mythische verschrikkingen van het midd...

Ton Lemaire houdt in Met lichte tred een filosofisch pleidooi voor langzaam wandelen, onthaasting en zelfreflectie.

Wandelen heeft vanaf de achttiende eeuw een moderne invulling gekregen door onze veranderende verhouding tot natuur en landschap. De behoefte aan wandelen leeft nog steeds en lijkt zelfs toe te nemen, mogelijk ter compensatie van de verdergaande verstedelijking, de heerschappij van het gemotoriseerde verkeer en de vele uren die men zittend voor schermen doorbrengt. Wat is er dan...