Douwe komt er al gauw achter dat er heel wat mis is in Falckesteyne. Die twee edellieden, Justus en Alphons, deugen voor geen meter en ze hebben Gwendolyne, de mooie dochter van de overleden graaf, volledig in hun macht. Maar Douwe zou Douwe niet zijn als hij zich daar niet mee zou bemoeien. Gelukkig krijgt hij onverwacht hulp van Florijn. Maar deugt die Florijn wel? Een praatjesmaker, die evengoed jongleert als zakken rolt en die het gezegde 'eerlijk duurt het langst' niet schijnt te kennen?...

Douwe Dabbert treft een oude vijand: Wredulia. Zij is er ernstig aan toe en smeekt hem naar noord te reizen op zoek naar een kleinood dat haar leven kan redden. Douwe stemt toe en ziet zich voor de ontberingen van het poolgebied geplaatst, zoals sneeuwstormen en gletsjers. Maar wie goed doet, goed ontmoet. Hij maakt dus ook nieuwe vrienden: eskimo's en een eigenlijk uitgestorven dodo. Alleen... of het nu zo verstandig is om Wredulia te vertrouwen?

Niemand hoeft het te wagen het duingebied tussen de dorpen Juttersbaai en Kriekenlach te betreden. Wie dit toch doet, wordt vreselijk gestraft.

Het gevolg hiervan is dat enkele mensen al jaren tegen hun wil in de duinen gevangen worden gehouden. Douwe Dabbert betreedt, ondanks de waarschuwingen van

de dorpsbewoners, het verboden gebied en raakt hierdoor ook opgesloten. Lukt het hem om aan de toverkunsten van de heksen van Eergisteren te ontsnappen?

In alweer zijn veertiende album dat zes korte verhalen bevat, komt onze sympathieke dwerg meerdere malen tegenover boeven en schurken te staan. Gelukkig heeft Douwe Dabbert een scherpe geest en altijd zijn toverknapzak bij de hand, die hem meerdere malen uitde brand helpt.