Renate Rubinstein was ‘liefst verliefd’. Wie niet. Maar na de droom van de bruid volgen routine en betutteling en jaloezie en erger. Samen gordijnen ophangen, jawel, maar dan?

Een man voor de zomer volgt Renate in een levenslange speurtocht. Eerst haar vroege stukken, gebundeld onder de titel Liefst verliefd, die de vrijere liefde van de sixties uitbuiten en tegelijk ontleden. Dan de klassieker Niets te verliezen en toch bang, wanneer ze in de jaren zeventig het monster van de echtscheidi...

‘God wat een idioot plan!’

Na het einde van een grote, onmogelijke liefde neemt Renate Rubinstein in 1951 een radicaal besluit. Ze verbrandt haar schepen achter zich en vertrekt, eenentwintig jaar oud, naar Israël. Woont acht maanden in een kibbutz, dan twee jaar in Jeruzalem, en maakt intussen tal van reizen door het land. Alles in de hoop het spook van de voorbije liefde af te schudden.

Haar belangrijkste gezelschap is daarbij haar dagboek. Scherp beschrijft ze het uitzonderlijke land ...

Waar Renate Rubinstein verscheen was er reuring. Vanaf 1961 maakte zij furore met de stukken die zij onder de naam Tamar in Vrij Nederland publiceerde. Of deze nu gingen over haar liefdesleven, het gemis van haar in de oorlog vermoorde vader, de moeilijke relatie met haar moeder, het koningshuis, het feminisme of kattenliefde: ze getuigden altijd van een autonome geest. Ze schreef openhartig over haar Joodse wortels, haar pijnlijke scheiding en over haar ziekte ms. En zelfs postuum veroorzaak...

Niets te verliezen en toch bang is een van de meest onthutsende egodocumenten in de Nederlandse literatuur. Renate Rubinstein, de Koningin van de Column, geeft een openhartig en sober verslag van haar woede, verdriet en angst tijdens en na de breuk van haar huwelijk.

‘Ik weet niet of het bestaan van Israël mensenlevens gered heeft – toen die gered moesten worden, bestond Israël nog niet. Maar ik weet ook niet wat de toekomst nog eens brengen zal.’

Het eerste stukje dat Renate Rubinstein publiceerde, in 1952, gaat over Israël. Het laatste, in 1990, eveneens. Het thema van de joodse staat in zijn strijd met de Palestijnen en de Arabische buurlanden

trekt een rode draad door haar werk. Het land treedt op de voorgrond in zo’n zestig van haar column...