iets in het vlees, uren na het schot nog, zal pulseren

tot ook dat op is, herinnering aan een hartslag

welk dier hielden we ons voor te willen raken?

we jaagden altijd al op elkaar in onszelf

Dit zijn gedichten als nomadische behuizingen. Het woord 'nachtroer', de naam van een Antwerpse nachtwinkel, vormt het vertrekpunt van deze tweede bundel van Charlotte Van den Broeck. De gedichten worden aangedreven door een diep verlangen naar ontheemding, verdwijning, naar een opgaan in de permanente s...

In dit meeslepende boek volgt Charlotte Van den Broeck sporen van de uitgestorven Tasmaanse tijger. Haar reis brengt haar via dierentuinen en natuurhistorische collecties op tal van plekken in Europa, langs filosofie, wetenschap en fictie tot in Australië, en diep in de bush van Iutruwita oftewel Tasmanië, waar enkelingen pootafdrukken en wildcamerabeelden verzamelen in de hoop te kunnen bewijzen dat het dier nog leeft. Aan de hand van de droevige ecologische geschiedenis van de Tasmaanse t...

In Waagstukken presenteert Charlotte Van den Broeck, elegant laverend tussen beschouwing en vertelling, dertien teksten over tragische architecten. Het zijn de verhalen van bekende en vergeten bouwmeesters die zelfmoord pleegden op of in een door hen ontworpen gebouw, of omwille van dat gebouw. Hun ingreep in de openbare ruimte mondt uit in een mislukking, of wordt door hen op een fatale wijze zo ervaren. Ze hanteren het gereedschap van de hoogmoed, maar falen. Van den Broeck reisde de afgelo...

Deze bundel, vrucht van een verblijf in Death Valley, is een verzameling van veranderlijke landschappen en de wisselende lichamen die zich erin voortbewegen.

De gedichten zelf zijn evenzovele oefeningen in waarneming. In de ruimten tussen aanblik en uiterlijke verschijning ontstaan beelden, onderhevig aan kleuren, texturen en zintuigen. En deze beelden rijgen zich aaneen tot wat misschien wel feministische natuurgedichten kunnen worden genoemd over zaken als erotiek, bloei, geweld en kwetsuu...