Ik geef een stekkie een stekkie een stekkie

en als ik 's avonds op visite ga,

dan breng ik overal geluk,

ik geef een stekkie van de fuch,

ik geef een stekkie van de fuch,

ik geef een stekkie van de fuchsia,

van de fuch-fuch-fuchsia.

In Weet je wat ik heb gekregen? staan de leukste columns, gedichten en verhalen voor wie jarig is.

Minoes en Ibbeltje - leukere poezen bestaan er haast niet in de Nederlandse literatuur. Menselijk en poezerig tegelijk, onafhankelijk en heus niet altijd aaibaar. Net als de sluwe Flattekat uit Pluk van de Petteflet, de kat van ome Willem die op reis ging en de Genemuider kat die atypisch in het bad zit.

Annie M.G. Schmidt en katten: het is een gouden combinatie. Want niet alleen in haar kinderboeken en liedjes vereeuwigde ze haar lievelingsdier, ook in talloze columns, brieven en herinnerin...

Er was eens een koning; hij heette Lariloff,

het was een beetje zielig, want die koning had de bof,

zijn ene wang werd reuzedik en toen zijn and're wang,

er kwamen zeven dokters en die dokters keken bang...

Ze zeiden: Sire, zeiden ze, en streken over hun kin,

wanneer u niet naar bed gaat, staan wij nergens meer voor in!

In Als je moe bent en verkouden staan de leukste columns, gedichten en verhalen voor wie ziek is.

Kadoze, kaduize,

de koning gaat verhuizen.

Hij gaat om negen uur precies

met heel z'n gouden theeservies,

z'n vorken en z'n glazen

en al z'n duizend vazen

en met z'n vogel Trillepiep

verhuizen in de jiep.

In Dit is een stad met veel te weinig moorden staan de leukste columns, gedichten en verhalen voor wie verhuist.

‘De moeder de vrouw’ is een thema dat net zo veelzijdig is als er moeders en vrouwen zijn, met een leger aan literaire moeders, van wie Annie M.G. Schmidt misschien wel de bekendste en meest tegendraadse van Nederland is. In Moeder, loop toch niet zo mank zijn de mooiste teksten, grappigste liedjes en gedichten geselecteerd over ondeugende moeders, dwarsliggende vrouwen en rebelse kinderen.