In deze bundel worden taboe-onderwerpen niet vermeden, maar zachtjes benaderd met woorden die raken, zonder te schreeuwen. Elk gedicht voelt als een spiegel van het dagelijkse leven: herkenbaar, echt en dichtbij. Of je nu jong bent of ouder; stil of luid; zoekend of zeker, in deze teksten vindt iedereen iets terug van zichzelf. Deze bundel nodigt niet alleen uit tot het lezen, maar tot voelen, begrijpen en vooral: durven spreken over wat vaak verzwegen wordt. Een warme, eerlijke reis naar wat...

Kruip in de donkere krochten van het brein van iemand die belevenissen meemaakt die onbespreekbaar zijn, zaken doet waar men liefst niets van afweet en zich laat verleiden tijdens nachten zonder maan door het donker, terwijl het licht immer verafschuwd blijft.

De poëzie van Wim is rauw, ruw en bij wijlen onrustwekkend, maar altijd met een muzikale cadans en woorden die als vanzelf een melodie vormen waarop je kan dansen.

Zijn gedichten onderschrijft Henk van Maanen altijd als Opa IJsbeer, een koosnaam, die hem door zijn oudste dochter is aangereikt. Onder die naam zijn ook enkele gedichten in bundels terechtgekomen. In deze eerste bundel schrijft hij over een aantal zaken, die hem afgelopen anderhalf jaar persoonlijk raakten. In 2013 werd hij getroffen door een beroerte en een serie tia's. Hij krabbelde op en ging weer aan het werk. Zomer 2014 ging het opnieuw mis. Hij beseft dat hij ontzettend heeft geboft ...